ଯୌନ କର୍ମୀ

ସମାଜ ଆଖିରେ ସେ ଘୃଣ୍ୟ ଅସ୍ପୃଶ୍ୟ

କାହିଁକି ? କେଉଁଥି ପାଇଁ ?

କଣ ଭୁଲ ତାର ? ଦେହକୁ ବିକିବା ?

ଆଉ କିବା ଅଛି ଥାଇ ?

ଚାଖଣ୍ଡେ ପେଟକୁ ଦାନା ଗଣ୍ଡେ ଦେବା

ଲାଗି କରେ କାର୍ଯ୍ୟ କିସ ?

ଯୌନଙ୍କାକ୍ଷୀ କାମ ମେଣ୍ଟି ବାକୁ ଭୋକ

କିବା ତାର ଅବଶୋଷ

ଜୀବନ ଜୀବିକା ଏକଇ କି ପନ୍ଥା

ନିଲାମ ନିଜ ଶରୀର ?

ଏଥି ଲାଗି ଦାୟୀ ସେ ? ଅବା କିଏକି?

ଅବା ନର ସମାଜ ର?

କିନ୍ତୁ , ହିଁ , ନାଇରେ ? ଉତ୍ତର ଆସଇ

ଆମ୍ଭେ ଦାୟୀ ମଧ୍ୟ ଜାଣ ?

ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷେ ପରକ୍ଷେ ଭାବରେ ଯୋଡ଼ିତ

ସଜେଇବାକୁ ଯୌନ ଗଣ ?

ଏମିତି ଅନେକ ଯୁବତୀରୁ ନାରୀ

 ଗଣିକା ହୋଇ ଯାଆନ୍ତି ।

ବେଶ୍ୟା କୋଠୀ ଖଟେ ସୁନାଛି ପଲଙ୍କେ

ମାଳିସାହି ଶଯ୍ୟେ ଥାନ୍ତି ।।

ଘଣ୍ଟାରେ ହଜାର ମିଳଇ ବଜାର

ଦେହକୁ ସେ ବିକ୍ରିକରି ।

ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ପିଣ୍ଡ ହେଉଥାଏ ଦଣ୍ଡ

ଆଖି ଲୁହ ବୋହେ ଝରି ।।

ତା ପାଇଁ ସମାଜ ଅଛି ସୁରକ୍ଷିତ

ଯୌନଙ୍କାକ୍ଷୀ ନର ଠାରୁ ।

ରକ୍ଷକ ସାଜି ସେ ଭଗ୍ନୀ ମାଆ ରକ୍ଷେ

ଜୀଁଏ ନିତି ମରୁ ମରୁ ।।

ତଥାପି ଉପାୟ ନାହିଁ ପ୍ରତିକାର

ତା ପାଇଁ ସମାଜେ କିଛି ।

ଚାଖଣ୍ଡେ ପେଟକୁ ଦାନ ଦେବା ଲାଗି

ନିଶି ଦିନେ ମରୁଅଛି ।।