ଯାହା କରିବୁ ତାହାହିଁ ପାଇବୁ

ଧନ ଯୌବନ ରହିବକି ପାଶେ, 

ହେବୁତୁ ଅମଡା ଭୂଇଁ 

ମଡ଼ା ମଡ଼ା ବୋଲି କହିବେ ସଭିଁଏ 

ଗୋବର ପକେଇ ।

ସ୍ୱାର୍ଥପର ହୋଇ ରଖିଛୁ ସଂଗରେ 

ଶହଶହ ଏକର ଭୂଇଁ

ଶେଷେ ଦରକାର ଛଖଣ୍ଡ କାଠ ଅବା 

ଛଅ ହାତ ଜାଗା ତହିଁ  ।

ଆସିଅଛୁ ଏକା ଯିବୁହିଁ ଏକା ଶୂନ୍ୟ 

ଥିବ ତୋ ହାତରେ

କହୁଅଛୁ ଖାଲି ମୋର ମୋର, ଏ 

ଅଳିକ ଜୀବନରେ ।

ଯିଏ ରାମ, ସିଏ ଶ୍ୟାମ, ସେହି 

ଯୀଶୁ, ସେ ଇଶ୍ୱର

ସେହି ତ ଆଲ୍ହା, ଦୃଷ୍ଟି ଖାଲି ଭିନ୍ନ 

ଭିନ୍ନ ମଣିଷ ଭିତର

ପାଇବକି ସତ୍ତା ଇଶ୍ୱରଂକର, ହେଉ 

ଘର ଅବା ମନ୍ଦିର

ଆତ୍ମ ଗର୍ବେ ଉଚ୍ଚ ଜାତି, ଉଚ୍ଚ ଧର୍ମ 

ଭାବନା ହିଁ ମଣିଷର ।

କାହିଁକି ବୁଝ ନାହିଁ ସମତାର ଧାରା 

ଅନ୍ୟକୁ ଘୃଣା କର

ଅନ୍ଧତ୍ୱ ଭିତରେ ରହି, ମୋ ଦିଅଁ ବଡ 

ବୋଲି କର ବିଚାର  ।

ଏକ ଜାତି ମାନବ ଜାତି, ପ୍ରେମଧାରା 

ମନ୍ତ୍ର ସବୁ ଧର୍ମର

ପାଇଛୁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମନୁଷ୍ୟ ଜନମ, ଶ୍ରେଷ୍ଠ 

କରମ ସବୁ କର ।

କିଆଁ ନେଉ ପଶୁତ୍ୱର ଉଗ୍ର ରୂପ ଦ୍ୱାହି 

ଦେଇ ଧରମର

ଯାହା କରିବୁ ତାହାହିଁ ପାଇବୁ, ଭୁଲୁଛୁ 

କିଆଁ ମହତ୍ୱ ଏ ତତ୍ତ୍ୱର ।

ବୋଲାଉ ଶିକ୍ଷିତ ନାହିଁତ ତୋହର ମନ 

ମଧ୍ୟେ ଭକ୍ତି ଭାବ

ହୁଅ ବାହୁବଳୀ, ଧନରେ କୁବେର, ଭାବୁ ବଡ଼, 

ସଙ୍ଗେ କିଛି ନରହିବ ।