ଯାଦୁ

ଇଏ କି ସଂପର୍କ

ଯେଉଁଥିରେ ଭରି ରହିଅଛି

ଖାଲି କୋହ ଆଉ ଲୁହ

ନା ଅଛି ସ୍ଥିତି, ନା ଅଛି ଅସ୍ତିତ୍ବ ।

କେବେ ସେ ବସନ୍ତର ରାଗିଣୀ ଗାଇ

ଥୁଣ୍ଟା ଗଛରେ ଭରିଦିଏ ସବୁଜିମା

ତ ଆଉ କେବେ ଶ୍ରାବଣର ରିମିଝିମ୍ ଟୋପା ହୋଇ

ବରଷାରେ କରେ ଆନମନା ।

କେବେ ସେ ପୁଣି ବୈଶାଖର

ନିଦାଘରେ ମନେ ଭରେ ଉନ୍ମାଦନା

ତମ ଚପଳ ଛନ୍ଦରେ ଛନ୍ଦି ହୋଇ

ତନୁରେ ଭରିଦିଏ ଉଷ୍ମତା

ପୁଣି ତାର ଶୀତଳ ପରଶେ

ହୃଦୟରେ ଭରିଦିଏ ଆତ୍ମିୟତା ।

ଭଲ ହେଉ କି ଭୁଲ୍

କିନ୍ତୁ ଏ ବେନାମ ସମ୍ପର୍କରେ

ମତେ ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦିଅ ଚିରକାଳ

ମୁଁ' ତୁମର ହୁଏ କି ନ ହୁଏ 

ଏ ଜନମେ, କଳ୍ପନାରେ ଦାସୀଟିଏ ହୋଇ

ସେବୁଥିବି ତୁମ ପଦ ତଳ ।