ଉଦଯୋଗ ବଳେ ସର୍ବ ସିଦ୍ଧି

ବୁଦ୍ଧି ଖଟାଇ ନିଜର କର୍ମ ଅନୁସାରେ 

କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା  

ବୁଝି ବିଚାରି କର୍ମ କଲେ ଆମେ ପ୍ରମାଦ 

କେବେ ନଭୋଗିବା |୧|

ଶର୍ବରୀ ପାହିଲା, ପ୍ରଭାତ ଆସି ପରା

ପ୍ରବେଶିଲା

ଦେବାଳୟରୁ ଘଣ୍ଟ ନାଦ ବେଦ ଧ୍ୱନୀର

ନାଦ ଶୁଭିଲା |୨|

କୃଷକ ତାହାର କ୍ଷେତକୁ ଆନନ୍ଦରେ କର୍ମ 

ପାଇଁ ଆଗେଇଲା

ତାହାର ବେଉସା ଶ୍ରମ, ସେହି କର୍ମ ବେଉସାରେ

ଲାଗି ଗଲା |୩|

ଶ୍ରମିକ ତାର ଅଳସ ପଣ ତ୍ୟାଗ କରି ନିଜର 

କର୍ମ ସବୁକୁ ଚାଲେ କରି 

ସାର୍ଥକ କରିଥାଏ ସେ ତାହାରି ଏବଂ ଆମରି

ଜୀବନ ସୁକର୍ମ କରି |୪|

ଚାଷୀ ବାପୁଡା କଠିନ ଶ୍ରମରେ ଯୋଗାଉଛି

ସେ ତ ଆମକୁ ଭାତ

ସେ ଭାବୁଥାଏ ତାହା ତାହାର କର୍ମ ଭୂମି, ଧର୍ମ

ଭୂମି ଅଟେ ପରା କ୍ଷେତ |୫|

କିନ୍ତୁ ହେ ପୁଂଜିପତି, ଶିଳ୍ପର ନିଶାରେ ଦେଉ

ଅଛ ତା ପେଶାରେ ନାତ

ବୁଝି ପାରୁନା ହେ ପୁଂଜିପତି, କିପରି ଧୀରେ 

ଧୀରେ ତା ରାଗ ହୁଏ ପୁଞ୍ଜିଭୂତ |୬|

ପେଟ ପାଇଁ ନାଟ, ଶିଳ୍ପ କରି ବିକଳ୍ପ,ଅଭାବେ 

ଦୂରାଅ ଗ୍ରାମରୁ କୃଷକକୁ

ଭାବୁନ କିଆଁ ଘର ପରିବାର ଗାଁ ଛାଡିଲେ କୃଷକ 

ମିଳିବକି କୁହ ଭାତ ଆମକୁ |୭|

ହେ ପୁଂଜିବାଦର ସ୍ତାବକ, ରାମ ରାଇଜର ପ୍ରତିଷ୍ଠା 

ପାଇଁ କଳ୍ପନା କରୁଛ

ଉଦଯୋଗ ବଳେ ସର୍ବ ସିଦ୍ଧି ଲାଭ ପରା ହୁଏ, ଏ

କଥାକୁ କିପରି ଭୁଲୁଛ |୮|

ଭାବୁଛ ହେ ପୁଂଜିପତି, ଶ୍ରମିକ ଜାତିକୁ ଠକି ତୁମେ

ଦେଖାଉଛ ତୁମ ସ୍ୱରୂପ

ନାହିଁ ଭ୍ରାତୃଭାବ, ସ୍ନେହ ମମତାର ଡୋର, ତେଣୁ 

ଶ୍ରମିକର ଦାରିଦ୍ର୍ୟର ରଙ୍ଗରୂପ !! |୯|

ଯେଉଁଠାରେ କୃଷକ ଶ୍ରମିକ ସାଧରଣ ଲୋକଂକର

ନାହିଁ ସୁଖ, ଶାନ୍ତି ଓ ପ୍ରୀତି

ଏ ନୁହେଁ କି ଆମ ପୁରାଣ ବର୍ଣିତ ଦୁଷ୍ଟ ରାବଣର

ରାଜ୍ୟ ରାଜୁତି |୧୦|

ଯେଉଁ ଦେଶରେ, ଶାସକ ଶାସନ କରୁଛି ଥାଇ 

ପୁଂଜିପତି ମାନସିକ ଭାବ

ହେବନି କିଛି ପରିବର୍ତ୍ତନ, ସମସ୍ତ ରାମ ରାଇଜ

ର କଳ୍ପନା ଅଧୁରା ରହିବ |୧୧|

ହେ ଭଉଣୀ ଭାଇ, କଥାରେ କାମରେ ମେଳ ଥିଲେ 

ଯାଇଁ ସରବେ ଆଣିବା ଦେଶର ସୁନାମ

ଚଳିଲେ ସତ୍ୟ ନିଷ୍ଠାରେ ପ୍ରତି ପରିବାର ଭିତରେ

ଗଢିବା ଆମର ସମାଜ, ସତ୍ଯ ଯୁଗ ସମ |୧୨|