ଉଦ୍ଧାର ଏ ଜଞ୍ଜାଳ

ଏ ସଂସାର ବହୁ ସଂକ୍ରମ ,

ପ୍ରାଣୀ ବା ହେଉ ସେ ଜଡ

ସବୁ ହେଲେ ସ୍ୱାର୍ଥର ଧଡ଼ ।

ଏ ଜୀବନ ଗୋଟେ ଯୌବନ ଯାହା କି ପରମ ଦାନ,

ହେ ମନୁଷ୍ୟ ଗଣ କାହିଁ ତମ ପଣିଆ କାହିଁ ତମ ଧର୍ମ?

କାହିଁ ସେ ପୁରାଣ ବା କାହିଁ ତମ କର୍ମ?

ଏ ସଂସାର ତ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ସ୍ୱାର୍ଥ ଓ ଅହଂକାର ,

କିପରି ନେବ ଶ୍ୱାସ? ଏ ଅମଣିସ ସଂସାର ।

ହେ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ ଟିକେ ତ ଦୟା କର,

ସେ ରତ୍ନ ସିଂହାସନ ତଳେ, ନ ଅଗ୍ନି କାଣ୍ଡ କର ।

ହେ ମହାବହୁ ତମେ ଧରା କୁ ପଦ ଧର,

ପାପୀ ମହାପାପୀ ଙ୍କର ଆଜି ନାଶ କର ।

ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ବା ପଦଗତ କରିଛି ବଶୀଭୂତ,

ମାୟା ମୋହ ଏ ଜଞ୍ଜାଳ, କଲା ଆକ୍ରମଣ,

ଈଶ୍ୱର ଭକ୍ତି ଭାବ ଗଲା ମଶାଣି ମରଣ ।

ଅନାଚର ଦୁରାଚାର ତା ସହ ଅତ୍ୟାଚାର,

ଦରିଦ୍ର ଶୋଷଣ ଓ ନାରୀଙ୍କୁ କୁବ୍ୟଭାର ।

ଏ କଣ ଘଟୁ ଅଛି ଅନ୍ତ ମୁଖେ,

କାଇଁ ଏତେ ହିଂସା କାହିଁ କ୍ରୋଧ ଦୁଃଖେ ।

ହେ ମୋରୋ ଦୀନବନ୍ଧୁ ଏ ଜଗତ ଉଦ୍ଧାର ,

ପାପ ନାଶ କରି କର ଏ ଧାରା କୁ ଧାର ।

ସବୁ ତମ ଦାନ ତଥାପି ଏତେ ଅଭିମାନ?

ଧନ, ଜ୍ଞାନ, ଯସ ସବୁ କୁ କର ନାଶ,

ଅନ୍ୟଥା ନିକଟରେ ଅଛି ସୁଦର୍ଶନ ସର୍ବନାଶ!