ମୋ ଗୁରୁ

ସ୍ନେହର ଅବଗୁଣ୍ଠନ ଖୋଲିଦେଇ 

ଢାଳି ଜ୍ଞାନର ପୀୟୂଷ, 

ତୁମେ ହିଁ ଭରିଲ ନିରସ ମନରେ

ଚିରନ୍ତନ ଖୁସି ହରସ ।

ତୁମରି ଦୁର୍ଲଭ ଆଶିଷ ଖୋଜରେ 

ଅତିକ୍ରମ କରି କେତେ ପଥ, 

ଶେଷରେ କ୍ଲାନ୍ତ ହେଲି ମୁଁ ଯେବେ 

ବଢ଼େଇଦେଲ ତୁମେ ହାତ ।

ଶିଳାର ବୁକୁରେ ଛୁଟିଲା ଯେପରି 

ଆନନ୍ଦର ଝରଣା ଧାରା, 

ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟେଇଲା ଚାତକର ପୁଣି 

ତାହାରି ଅଶ୍ରୁଧାରା ।

ହେ ମୋ ଈଶ୍ୱର ହେ ମୋ ପିତା,

ତୁମେ ମୋ ପୁସ୍ତକ

ତୁମେ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ଦାତା ।

ଗଣିତ, ବିଜ୍ଞାନ ପୁଣି ସାହିତ୍ୟ ,

କରି ମୋ ମାର୍ଗ କଲ ଅଲୋକମୟ ।

ଗୁରୁଙ୍କ ସ୍ଥାନ ନବ ବା କିଏ?

ଯାହାକୁ ଏ ସଂସର ବ୍ରହ୍ମରୂପୀ ଯସ ଦିଏ।

ଅନ୍ଧକାର ଦୂର କରି କଲ ପ୍ରକାଶିତ ମୋ ଜୀବନ,

ସେହି ମହାପୁରୁଷଙ୍କୁ ମୋରୋ କୋଟିଏ ନମନ ।