ତୁମେ ମୋ ଭରସା

 ମଣିଷ ଜନମ ଦେଇଛ ହେପ୍ରଭୁ

 ମରଣ ଶୀଳ ଜଗତେ

ସୁଖର ଦୁଃଖର ପସରା ମେଲିଛ

 ସହିବି ଅଵା କେମତେ ।

ଆଶା କଳପନା ଅନ୍ତରେ ଦେଇଛ

ତାହାରତ ଶେଷ ନାହିଁ

ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ନାମ ଧରେନା ତ ସିଏ

ଶାନ୍ତି ର ନାମ କାହିଁ ।

ଭରଣ ପୋଷଣ ଶବ୍ଦଟା ଜଟିଳ

ଆଶାନ୍ତିର ଝଡ଼ଵହେ

କାହାରି ଚାହିଦା ପୂର୍ଣ୍ଣ ନହୋଇଲେ

ଅଭିମାନ ରୋଷ ସହେ ।

ତଥାପି ତୁମକୁ ଭରସା କରିଛି

ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଵ ମୋଆଶା

ତୁମେ ମୋ ପିଅର ଅଟ ମହାପ୍ରଭୁ

ନକର ମୋତେ ନିରାଶା ।