ତୁମ ଆଖି ପତା

ତୁମ ଆଖି ପତା ଯେବେ ନଇଁ ଯାଏ

କହି ଯାଏ କେତେ କଥା,

ବହି ଯାଏ ହୃଦୁ ଆବେଗ ଅନେକ

ଧୋଇ ଯାଏ ବ୍ୟାକୁଳତା

ନୀରବତାକୁହେ କଥା

ତୁମ ଆଖି ପତା ଯେବେ ନଇଁ ଯାଏ ॥

ଉକୁଟି ଆସିଲେ ବକଟେ ଖୁସିକୁ

ଅଟକେଇ ରଖ କିଆଁ?

ଛିଟିକେଇ ଦେଇ ପ୍ରକଟ ଲାଳସା

ଆକଟ ଉତ୍କଟ ଛୁଆଁ ।

ଚହଟ ଚିକ୍କଣ କାଠ ଚମ୍ପା ଗନ୍ଧ

ପବନ ପେଡ଼ି ସାଇତା ।

ଦର ଖୋଲାଗୋପନତା

ତୁମ ଆଖି ପତା ଯେବେ ନଇଁ ଯାଏ ॥

ସଅଳ ସଅଳ କଅଁଳ ଓଠକୁ

ସାଉଁଳେଇ ଦେଲେ ହସ,

ଖୋଲିବ କି ଅବା, ନ ଖୋଲିବା ଭାବ

ଅଳସେ କରି ପ୍ରକାଶ ।

ଅମାନିଆଁ ଓଠ ,ଅଧିର ଅଧରେ

କହେ ଗୋପନ ବାରତା ।

ସ୍ୱଳ୍ପ ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ରେଖା

ତୁମ ଆଖି ପତା ଯେବେ ନାଇଁଯାଏ ॥

ଚଂଚଳା ଚପଳା ଚମକେ ଯମକେ

ଚହଲେଇ ଯାଏ ହିଆ,

କପୁର ଫରୁଆ ଭିତର ସାଇତା

କାମ କାମନା କିମିଆଁ ।

ତୁମ ଅବନତ ମୁଖ, ନତ ପଲକ କି

କହେ ଛାତି ତଳ କଥା!

ନିର୍ଜରିଣୀ ଅନ୍ତ ସ୍ରୋତା

ତୁମ ଆଖି ପତା ଯେବେ ନଇଁ ଯାଏ ॥

ଓଢଣା ଉହାଡ଼େ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଶିରୀ

ଜଳଦ ଉହାଡ଼େ ଜହ୍ନ,

ଲାଜ ସାଜ ତଳେ ସ୍ୱୀକାର ସଜ୍ଜିତ

ପ୍ରାପ୍ତ ପ୍ରୀତି ନିବେଦନ।

ମଧ୍ୟମ ପ୍ରକାଶେ ଉଛଳ ଉତ୍କଣ୍ଠା

ନହୁଲୀ ମହୁଲୀ ନିଶା ।

ଶବ୍ଦ ସ୍ନାତା ନିଃଶବ୍ଦତା

ତୁମ ଆଖି ପତା ଯେବେ ନଇଁ ଯାଏ ॥