ତୁ ମୁଁ ଓ ବାତ୍ୟା

ତୁ ପୁଣି ବାତ୍ୟା କୁ ଡରୁଛୁ?

ଉପକୂଳବାସୀ ମାନେ ସାକ୍ଷୀ ଥିବେ

ଯା ପଚାରି ଆସିବୁ..!

କେତେ ଥର ସେମାନେ

ବୁଡ଼ିଥିବେ ମୋ ଲୁହ ରେ

ଦେଖିଥିବେ ମୋ ଧର୍ଯ୍ୟ ର ଲ୍ୟାଣ୍ଡଫଲ

ଆଉ ଭୁଶୁଡ଼ୁଥିବା ସେ ପ୍ରେମ ର ପୋଲ ଗୁଡ଼ା;

ବାତ୍ୟା ସବୁସନ ଆସେ;

ତୁ ସନ୍ଧି କରୁ ଅଶାନ୍ତ ଢେଉ ମାନଙ୍କ ସହ

ବାତ୍ୟା ଉଜାଡ଼େ ଭଙ୍ଗା ଚାଳଘର

ତୁ ଉଜାଡୁ ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ ର ତାଜମହଲ କୁ

ଭଙ୍ଗା ଚାଳ ତ ପୁଣି ଜିଁ ଉଠେ

ହେଲେ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ କୁ ସାଉଁଟିବ କିଏ?

ବାତ୍ୟା କୁ ପରାସ୍ତ କରିହୁଏ

କିନ୍ତୁ' ତତେ...!

ବାତ୍ୟା ଗଲା ବେଳେ

ଛାଡ଼ି ଦେଇ ଯାଏ ଅନେକ ଦାଗ;

କୋଉ ପତ୍ର ର ସବୁଜ ରଙ୍ଗରେ

ନହେଲେ;

କେଉଁ ପୋଖରୀ ର ଗାଧୁଆ ତୁଠ ରେ

ହେଲେ ତୁ ଗଲା ବେଳେ

ଆହୁରି ଭସାଉ,

ତୁ ବି ଦାଗ ଛାଡୁ,

ହେଲେ କେବଳ କଟା ଦାଗ ||

ତୋ ଅଟ୍ଟହାସ୍ୟ ଓ ବାତ୍ୟା ର ଘଡଘଡ଼ି

ପରସ୍ପର ପରିପୂରକ;

ଏଠି ପ୍ରେମ କୁ ଖୋଜିବା ଅର୍ଥହୀନ ||

ତୁ ପରା ମୋ

ବାତ୍ୟା ପର ର ବିଭୀଷିକା;

ଆଉ ମୁଁ ବାତ୍ୟା ପଞ୍ଜୁରୀ ରୁ ବାହାରି ନୀଡ଼ ଖୋଜୁଥିବା

କ୍ଷତାକ୍ତ ମନ ଟେ!