ଟାଙ୍ଗରା ଭୂଇଁ

ଏ ଗ୍ରୀଷ୍ମର ତାତି ସହିବା ଭାରି କଷ୍ଟ 

କି ଗରମ୍ , କି ଝିମ୍ ଝିମ୍ ପବନ , 

ବରଷା କି ଜଳର ଦେଖା ନାହିଁ ।

ଶୁଖିଲା ପଡ଼ିଛି ମୁଁ , 

ମୋ ଦେହ ସାରା ଫାଟ , 

ଜଳ ସ୍ତରର ଦେଖା ନାହିଁ ।

ଆଁ କରି ଚାହିଁଛି ଉପରକୁ , 

କିଛି ଟିକିଏ ଆସିବ , 

କେଇ ବୁନ୍ଦା ଜଳ ପଡ଼ିବ 

ମୋ ତଣ୍ଟିରେ , 

ମେଣ୍ଟିବି ଶୋଷ । 

ହେଲେ ଅପେକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ହେଉନି , 

ସେମିତି ଶୁଖିଲା ହୋଇ ପଡ଼ିଛି , 

ଚାରା ସବୁ ମରି ଗଲାଣି , 

ମଞ୍ଜି ସବୁ ଶୁଖି ଗଲାଣି ।

ବାଇଆ ଚଢ଼େଇଟା ତଣ୍ଟି ଶୁଖି ଗଲାଣି

ପଥିକ ଟେ ଥକି ଗଲାଣି ।

କୃଷକ ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଲାଣି ,

କେଉଁଠି ଜଳ କରର ଭାରା ବଢ଼ି ଗଲାଣି ।

କୃଷକଟି ଋଣ ଡରରେ ମରି ଗଲାଣି ।

ମୋର ତଣ୍ଟି ସେମିତି ଶୁଖିଲା ।

ଚାତକ ପରି ଅନେଇଛି 

ପାଣିର ଦୁଇ ବୁନ୍ଦାରେ ଶୋଷ ମେଣ୍ଟେଇ ବି ।

ଏ ଗ୍ରୀଷ୍ମରୁ ଟିକିଏ ତ୍ରାହି ମିଳନ୍ତାନି , 

ମୋ ଶୁଖିଲା , ଟାଙ୍ଗରା ଭୂଇଁରେ ଟିକିଏ ବାରିଧାରା ବରଷାନ୍ତିନି ।