ତପସ୍ୟା ଫଳ

ତା ଦେହ ନିଃଶ୍ୱାସ ମୋ ଦେହେ ବାଜିଲେ

ମହାବାତ୍ୟା ଆସିଯାଏ

ତା ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରି ଗଲେ ଟୋପେ

ଆତ୍ମା ମୋର ଓଦା ହୁଏ।

ସେ ଯେବେ ହସଇ ମୋ ମନ ବଗିଚା

ଫୁଲ ଓଡିଶୀ ନାଚଇ

ସେ ଖୁସି ରହିଲେ ମୋ ଦୁନିଆଁ ସାରା

ଖୁସି ତାରା ଯାଏ ଛାଇ।

ତା ମୁହଁ ଦୁଃଖେ ଶୁଖିଯାଏ ଯେବେ

ମୋ ମନେ ଶ୍ରାବଣ ଧାରା

ତାରେ ଟିକେ ସୁଖ ଦେବା ପାଇଁ ମୁଁ ଯେ

ଜୀବନ ଦେଇପାରେ ପରା।

ସିଏ ମୋର ଛାଇ ମୁଁ ତାର ଦେହ

ସେ ମନ୍ଦିର ମୁଁ ଠାକୁର

ସିଏ ମୋ ସାଧନା ସିଏ ମୋର ସିଦ୍ଧି

ସିଏ ମୋ ତପସ୍ୟା ଫଳ।