ତମେ

   ତମେ ମୋ ହୃଦୟ ସୁବାସ ଚନ୍ଦନ ପ୍ରୀତି ପରଶ ଗୋଲାପ,   

 ପ୍ରୀତିଛନ୍ଦା ତୁମେ ଅଭୁଲା ସ୍ମୃତିର ଅଛିଣ୍ତା ହସର ଗପ |୧|            

 ଦେବି ନାହିଁ ତୋର ଗୋଭାରେ ଖୋସି ମୁଁ ତାରା ଫୁଲମାଳ ଆଣି,        

 ବାସହୀନ ସେଇ ଫୁଲମାଳ ନେଇ ଫିଙ୍ଗି ଦେଲି ଦୂର ପାଣି |୨|        

  ସଜ ଗୋଲାପରେ ସଜାଇ ଦେବି ମୁଁ ରୂପ ରଙ୍ଗ ବାସ ଦେଇ,       

ବାଛି ବାଛି ଆଣି ବାସନା ଫୁଲକୁ ଭେଟି ଦେବି ତୁମ କାନି |୩|        

 ତମେ ହସୁଥିବ ଗୋଲାପ ଡାଳରେ କଅଁଳ ପାଖୁଡ଼ା ହୋଇ,      

   ସକାଳ ସଜଳ ପତରେ କାକର ମୁକୁତା ବିନ୍ଦୁଟେ ହୋଇ |୪|          

ହସୁଥିବ ସଦା ପୂର୍ଣ୍ଣିମାର ଜହ୍ନ ଜୋଛନା ରୂପସୀ ରାଣୀ,         

ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ ପୂଜା ପାଉଥିବ ଓଢ଼ଣା ମୁହଁରେ ଟାଣି |୫|    

ତମେ ଏ ଜୀବନ ସାଥିଟିଏ ବୋଲି ଗରବ ମନେ ମୋ ଜାଗେ,            

ଫଗୁଣ ଫୁଲର ମଳୟ ପରଶେ ଖୁସିର ଜୁଆର ମାଗେ |୬|           

   ତୁମେ ନାହଁ ବୋଲି ସାଗର ତରଙ୍ଗ ମୁଣ୍ଡ ଦେଉଥିଲା ପିଟି,     

 ସାଗର ବେଳାର ମରୁ ବାଲି ତୀରେ ହେଉଥିଲି ଛାଟିପିଟି |୭|            

   ତମେ ବୁଣିଦେଲ ଅମୃତ ତରଙ୍ଗ ସାଗରର ଜଳଭେଦି, 

  ଆକାଶ ରଙ୍ଗରେ ପ୍ରୀତି ବୁଣିଦେଲ ସବୁ ହେଲା ମଧୁ ନଦୀ |୮|    

ମୋ ମନ ଆକାଶେ ତମ ମଧୁଝର ବରଷୁ ଜୀବନ ସାରା,       

ସେହି ମଧୁଝରେ ସ୍ନାନ କରୁଥିବି ଭୁଲିବି କଷ୍ଟ ପସରା |୯|       

  ତମେ ତମ କଥା ପେଡ଼ି ଖୋଲିଥିବ କହୁଥିବ ନୂଆ କଥା ,    

ସେ କଥା ତରଙ୍ଗେ ଭାସି ବୁଲୁଥିବି ରହିଯିବ ନୂଆ ଗାଥା |୧୦|