ସରମୀ ଫଗୁଣ ପ୍ରୀତି

ତୁମ ନୀଳଶାଢୀ ପଣତରେ ସଖୀ

ନଈ ପୋଛିହୁଏ ମୁହଁ

ସରମରେ ଜହ୍ନ ମୁହଁ ଲୁଚାଦିଏ

ଆକାଶ ଘୋଡାଏ ଦେହ I

ତୁମରି ମନର ଖେଲା ଅଗଣାରେ

ଦେଖିଛି ମୁଁ କେତେ ରାତି

ନୀଡହରା ଏକ ପକ୍ଷୀଟେ ମୁଁ ସଖୀ

ଝରା ଶେଫାଳୀର ପ୍ରୀତି I

ସାଗର କୂଳରେ ଦେଖିଥିଲି ଦିନେ

ଫୁଲେଇ ଫଗୁଣ ମନ

ଫୁଲର ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗାଇଲି ଦେହ

ଆକାଶେ ଦିଶିିଲା ଜହ୍ନ I

ତୁମରି ଛୁଆଁରେ ହସି ଉଠିଥିଲା

ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାଭିଜା ମଧୁରାତି

ହଜି ଯାଇଥିଲା ଲୁହର ଲହଡି

ଆଖି ଢାଳିଦେଲା ପ୍ରୀତି I