ସରଗପୁର

ନୀଳ ଆକାଶର ବିହଙ୍ଗ ଟେ ହେଇ

ଉଡ଼ନ୍ତି କୂଳ କୁ କୂଳ

କାହିଁ କେତେ ଦୂର ସ୍ବପ୍ନ ର ସହର

ଦେଖିବାକୁ ମୁଁ ବ୍ୟାକୁଳ ।

ସପ୍ତ ରଙ୍ଗ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ର ଶିଡ଼ି ରେ

ଯାଆନ୍ତି ସରଗପୁର

ସେଠାକୁ ମୁଁ ଯାଇ ବୁଲି ଯେ ଆସନ୍ତି

ଜହ୍ନ ମାମୁଁ ର ନଅର ।

ପାରିଜାତ ପୁଷ୍ପ ଦେଖି ମୁଁ ଫେରନ୍ତି

ହୋଇ ବହୁ ଆନନ୍ଦିତ

ଏରାବତ ହସ୍ତୀ ପିଠି ରେ ବୁଲନ୍ତି

ସ୍ବପ୍ନ ହେବ ସବୁ ସତ ।

ଟିକି ତାରା ହସି ସ୍ୱାଗତ ଜାଣନ୍ତି

ଧନ୍ୟା ମୋହର ଜୀବନ

ଘନ ବାଦଲ ର ବରଷା ଟୋପା ରେ

ଫେରନ୍ତି ମୁଁ ମୋର ଘର |