ସପନର ଦୁନିଆ

ସତ କି ସ୍ବପ୍ନ

ମୁଁ ଜାଣେନି,

ଅଧୁରା କି ପୁରା

ମୁଁ କେବେ କଳନା କରିନି,

କିନ୍ତୁ ଆସେ ଯେବେ ସେ

ମୋ ବନ୍ଦ ଆଖିରେ !

ମୋହ ଓ ପ୍ରେମର

ଏରୁଣ୍ଡି ଡେଇଁ,

ମୁଁ ଯୋଜନ ଯୋଜନ

ଦୂରେ ହଜିଯାଏ।

ସେ କୁହେ କିଛି,

ବାକି ରୁହେ ଅନେକ କିଛି।

ମୁଁ ଶୁଣି ବି ଶୁଣି ପାରେନା,

ଧିରେ ଧିରେ ସବୁ ଶବ୍ଦ ଧ୍ଵନି

ଶୂନ୍ୟ ହୋଇଯାଏ !

ଆଖି କାହାକୁ ଖୋଜି ପାଏନି

ଅନ୍ଧାରରେ ହଜିଯାଏ।

ହୃଦୟ ସତ ବୋଲି ଭାବି

ଆଶା ବାନ୍ଧେ,

ମସ୍ତିଷ୍କ ସ୍ବପ୍ନ ବୋଲି ଭାବି

ଭୁଲିବାକୁ ଚାହେଁ ।