ସପନ

ସପନ ଟା ପରା    ପ୍ରୀତି ଖୁସିଭରା 

    ପ୍ରିୟତମl ତୁମ ସାଥେ 

ସପନ ଭାଙ୍ଗିଲେ  ତୁମରି ସ୍ମୃତିକୁ 

      ମନ ଖାଲି ଝୁରୁ ଥାଏ   ।

ମୋ କବି ମନ ଟା   ତୁମେ ଖୋଜୁଥାଏ 

      କହି ବାକୁ ମନ କଥା 

ତୁମେ ନମିଳିଲେ    ମୁଁ ମନ ଦୁଃଖରେ 

     ଲେଖେ ମୋ ପ୍ରୀତି କବିତା ।

ସେଇ କବିତାରେ     ତୁମେ ଫୁଣି ଫେର 

       ମୋ ମନ ରେ ଛବି ହୋଇ 

ପାଖେ ନଥିଲେବି     ତୁମ ସ୍ମୃତି ଆସି

       ଯାଏ ମୋ ହୃଦୟ ଛୁଇଁ  ।

ଶୀତଳ ସ୍ନେହରେ    ମନ ଭିଜି ଯାଏ 

        ଗଲା ଦିନ କଥା ଭାବି 

ଆସ ବା ନ ଆସ      ସତରେ ସପନେ 

       ତୁମ ସ୍ମୃତିରେ ମୁଁ କବି ।