ସଂସାର ବନ୍ଧନ

ସଂସାର ବନ୍ଧନ ମାୟାରେ ଛନ୍ଦିତ

      କେହି ବି କାହାର ନୁହେଁ,

ମଲାବେଳେ କେହି ସାଥିରେ ଯାଏନା

      ମାଟି ପିଣ୍ଡ ଜଳିଥାଏ ।

ଦେଖେ ନିତି ଏହି ଅପ୍ରିୟ ସତ୍ୟକୁ

      ତଥାପି ବିଶ୍ୱାସ ନାହିଁ,

ମୃତ୍ୟୁର ସତ୍ୟକୁ ଗ୍ରହଣ କରେନା

      ରହେ ସ୍ନେହେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ।

ମାୟା ହେଉ ପଛେ ସଂସାର ବନ୍ଧନ

      ଲାଗେ ବାସ୍ତବତା ପରି,

ପରସ୍ପରେ ବାନ୍ଧି ରଖିଥାଏ ପରା

      ସ୍ନେହ ମମତାର ଡୋରୀ ।

ପରିବାରେ ଥାଏ ଅତୁଟ ବନ୍ଧନ

      ଉନ୍ମୁକ୍ତ ହୃଦୟ ପ୍ରୀତି,

ପତି ପତ୍ନୀ ଅବା ସନ୍ତାନ ସନ୍ତତି

      ରହନ୍ତି ଯେ ହୋଇ ସାଥି ।

ଏକ ମନ ଏକ ହୃଦୟକୁ ନେଇ

      ବହେ ମମତାର ଧାରା,

ରକ୍ତର ସମ୍ପର୍କ ତୁଟେ ନାହିଁ କେବେ

       ଧରା ଲାଗେ ସ୍ୱର୍ଗ ପରା ।

ସଂସାର ବନ୍ଧନେ ସମାଜର ନୀତି

       ଶୃଙ୍ଖଳିତ କରିଥାଏ,

ବିବାହ ବନ୍ଧନ ଅନ୍ୟ ପରିବାରେ

       ସମ୍ପର୍କ ଯେ ଯୋଡିଥାଏ ।

ନୂଆ ପରିବାର ଗଢ଼ା ହୁଏ ଯେବେ

       ହୁଏ ତ ନୂଆ ସଂସାର,

ନୂଆ ମନେ ବହେ ବନ୍ଧନର ମାୟା

       ଛୁଇଁ ଯେ ପ୍ରୀତି ସମୀର ।

ସଂସାର ବନ୍ଧନ ନଥିଲେ ସଂସାରେ

       ଜୀବନେ ନଥାନ୍ତା ମୂଲ୍ୟ,

ନଥାନ୍ତା ସମାଜ ବଞ୍ଚିବାଟା ସାର

       ଶୁଷ୍କ ମରୁଭୂମି ତୁଲ୍ୟ ।

ସଂସାର ବନ୍ଧନ ସମାଜର ଦାନ

       ବଞ୍ଚିବାକୁ ଦିଏ ରାହା,

ସହଭାଗି ସବୁ ଦୁଃଖେ ଅବା ସୁଖେ

       ପରସ୍ପରେ ହୋଇ ସାହା |