ସଂଜ୍ଞାହୀନ ପ୍ରେମ

ସଂଜ୍ଞାହୀନ ପ୍ରେମ

ପବିତ୍ରତା ଶୁଦ୍ଧତା ଅନ୍ତରାଳେ

ଗଢି ଉଠେ ଏକ ସଂଜ୍ଞାହୀନ ପ୍ରେମ

ତାକୁ ଅଳଂକୃତ କରିବାକୁ ଭାଷାର ଅଭାବ,

ଅନ୍ତର ଗହ୍ୱରୁ ଝରି ଆସେ ଅନାବିଳ ପ୍ରେମ ।

ନିଜେ ହିଁ ତା'ର ସୃଷ୍ଟିର କାରକ .....

ପରିଚୟ କି ମାନ ସମ୍ମାନ ପ୍ରୟୋଜନ ନାହିଁ ।

ସେ କେବଳ ତ୍ୟାଗର ମୂର୍ତ୍ତିଟିଏ ,

ସ୍ନେହ, ମମତା, ପ୍ରେମର ଉତ୍ସର୍ଗକାରୀ

କିଏ ବୁଝିବ !

ପାଦ ତଳର ପଙ୍କିଳ ମାଟି

କି , ପଦ୍ମ ତୋଳାରେ ନିପୁଣତା ଥିବା କେଳା !

ସେ ତ ସୁଦୂର ରାଇଜର ରବି ରଶ୍ମିରେ ଜୀବିତ

ପୁଷ୍କର ହୋମାଗ୍ନିରେ ଶହେ ଆଠ ଥର

ବଳି ଦେବା ପାଇଁ ପ୍ରସ୍ତୁତ ।

ଧୀରେ ଧୀରେ ଅସ୍ବୀକୃତ ପ୍ରେମ 

ଜମାଟ ବାନ୍ଧେ ......

ଆଖି ଶ୍ରାବଣରେ ଅତୀତ ସ୍ମୃତି ଝରଣା 

ପାଲଟେ ।

ଗୀତି କବିତାର ରୂପ ନେଇ ଗୁମୁରି ଉଠେ,

ସହପାଠୀ , ସହକର୍ମୀ ପରେ ବି

ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ସୁନ୍ଥାର ଭାଗ୍ୟକୁ ନାହିଁ ।

ତଥାପି ପଚିଶ ବର୍ଷ ପରେ ବି 

ସଂଜ୍ଞାହୀନ ପ୍ରେମ ସବୁଜ ସଂକେତ ଦିଏ .......