ସମୟ ସହିତ ବଞ୍ଚିବା

ଜାଗ୍ରତ ହୋଇଣ,      ନିଜ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳେ,

ନିଜକୁ ପ୍ରସ୍ତୁତ କର ।

ପହଞ୍ଚିବା ଯାଏ,       ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳେ ତୁମ,

ହୁଅ ନାହିଁ ତର ତର ।।

ପ୍ରେମ ସବୁବେଳେ,     କ୍ଷମା ମାଗିବାକୁ,

ପସନ୍ଦ କରଇ ପରା ।

ଅହଙ୍କାରୀ ସଦା,       କ୍ଷମା ଶୁଣିବାକୁ,

ହୋଇଥାଏ ଯେ ଆତୁରା ।।

ଏମିତି କାମକୁ,        କରିବା ଚୟନ,

ଜୀବନର ଚଲା ପଥେ ।

ବାଧ୍ୟ ହୋଇଯିବେ,    ଶଯ୍ୟା ତ୍ୟାଗ ପାଇଁ,

ପ୍ରଭାତ ସୁରୁଜ ସାଥେ ।।

ଧର୍ଯ୍ୟ ବିନା ଜାଣ,       ଜୀବନର ଗାଡି,

ଅଟକାଇବ ଯେ କିଏ ।

ମାନିବ ନାହିଁ ଯେ,      ବାଡ଼ ବନ୍ଧ ବିଲ,

ଦୁର୍ଘଟଣା ସଦା ଥାଏ ।।

କଷ୍ଟ ମଣିଷକୁ,          ପରିବର୍ତ୍ତନର,

ଶକ୍ତି ଦେଇ ଥାଏ ।

ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ ଆମେ,       ପରିବର୍ତ୍ତନର,

ନୂତନ ଶିକ୍ଷା ହିଁ ଦିଏ ।।

କଷ୍ଟ ତାହା ନୁଁହ,      ଆମେ ଭାବି ଥାନ୍ତି,

ଅସହ୍ୟ ଅଟଇ କଷ୍ଟ ।

କଷ୍ଟ ପରା ଅଟେ,       କହିହୁଏ ନାହିଁ,

କହିଲେ ଜୀବନ ନଷ୍ଟ ।।

ଦାନ୍ତ ଭିତରରେ,       କିଛି ଅଟକିଲେ,

ବାହାର କରଇ ଜିଭ ।

ଦାନ୍ତର ପ୍ରକୃତି,        ଜିଭକୁ କାମୁଡ଼େ,

କଷ୍ଟ ଦେଇ ପାଏ ଲାଭ ।।

ଦୁଃଖରେ ରହିଲେ,     ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ ନାହିଁ,

ସୁଖରେ ଅଧିକ ଖୁସି ।

ସମୟ ବଦଳେ,       ନିଜ ଚଲା ପଥେ,

ସୁଖେ ଦୁଃଖେ ରୁହ ହସି ।।

ଯେଉଁ ମଣିଷଟି,      ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ବେଳେ,

ଖୋଜି ଥାନ୍ତି ମିତ୍ର ହୋଇ ।

ସେ ମଣିଷ ସଦା,      ତୁମ ଚଲା ପଥେ,

ମିତ୍ରହ୍ୱନ୍ତି ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ ।।

କ୍ରୋଦ୍ଧ ଆସିଥାଏ,      ଏକା ଏକା ବନ୍ଧୁ,

ଲୋଟିନିଅଇ ସର୍ବସ୍ୱ ।

ବନ୍ଧୁ ପ୍ରିୟା ପ୍ରୀତି,      ନଦେଖଇ କ୍ରୋଧ

କରିଦିଏ ତୁମେ ନିଃସ୍ୱ ।।

ଖରାପ ଲୋକଙ୍କୁ,      ଭୁଲି କିଆଁ ତୁମେ,

ଭଲ ଲୋକଟିଏ ଖୋଜ ।

ଖରାପ ଗୁଣକୁ,       ଭୁଲି ତୁମେ ତାର,

ଭଲ ଗୁଣ କର ନିଜ ।।

****************

ଲେଖକ(ମହେଶ୍ୱର ସାହୁ)

ଗୋପୀବିନ୍ଧା, ବ୍ରାହ୍ମଣ ଗାଁ,

ବାଲେଶ୍ଵର( ଭଦ୍ରକ)