ସମୟ ଓ ମୃତ୍ୟୁ

ଆଜି ବଞ୍ଚିବାର

ରାହା ଖୋଜୁଖୋଜୁ

        ବୋହୁଛି ଅମାପ ଦୁଃଖ

ସମୟ ଚକ୍ରର

ପଶା ପାଲିରେ ଯେ

       ଖୋଜୁଛି ମଣିଷ ସୁଖ । 

କାଳର କରାଳ

ରୂପ ବିକଟାଳ

      ଲେଲିହାନ ଶିଖା ପରି

ଧ୍ବଂସ ବିଧ୍ବଂସର 

ବିଭୀଷିକା ରଚେ

       ପ୍ରକୃତି ତାଣ୍ଡବ କରି । 

ଅତୀତ ରହିଛି

ବହୁତ ପଛରେ

       ଘଡିସନ୍ଧି ବର୍ତ୍ତମାନ

ଭବିଷ୍ୟତ ଅବା 

କିଏ ବା ଦେଖିଛି

       ସୃଷ୍ଟିର ଆବର୍ତ୍ତନ । 

ବିଚ୍ୟୁତ ହୁଏନି

ତା' ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳରୁ

      ଅବିରାମେ ଚାଲେ ମାଡି

ଅଲକ୍ଷ୍ୟରେ କେବେ 

ଅପେକ୍ଷା କରେନି

      ଆସ୍ଥାନରେ ମୁହଁ ମାଡି । 

ଦିଶାହୀନ ଜନ

ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦିଣ

       କପାଳେ ମାରୁଛି ହାତ

ସମୟ ଚକ୍ରରେ 

ଜନ୍ମ ପରେ ମୃତ୍ୟୁ

       ଚିରନ୍ତନ ଧ୍ରୁବ ସତ୍ୟ । 

ବହିଣା ସେ କେବେ

କାହାକୁ ଦେଇନି

      କେବେ ସେ ଆସିବ ବୋଲି

ସମୟ ଓ ମୃତ୍ୟୁ

ଏ ଦୁଇ ସଙ୍ଗାତ

      ନ ଜଣାଇ ଆସେ ଚାଲି ।