ସ୍ମୃତି

ସକାଳରେ ଯେବେ ପୁନେଇ ଚାନ୍ଦ ଟା

ବାଦଳରେ ଲୁଚି ଯାଏ,

ପାଣି ଆଣି ଯାଏ ସେତେବେଳେ ପ୍ରିୟା

ମତେ ଦେଖି ଲାଜେଇ ଯାଏ ।

ସରମରେ ସିଏ ଓଢଣା ଟାଣି 

ସ୍ମିତ ହସ ଟିଏ ଦିଏ,

ସେ ହସ ମୋ ପାଇଁ ଖୁସି ଆଣି ଦିଏ

ମୁଁ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ରେ ସଫଳ ହୁଏ ।

କଣେଇ କଣେଇ ଚାହେଁ ନୀତି ମତେ 

ମୋ ମନ କେମିତି କେମିତି ହୁଏ,

ସାଇକଲ ଧରି ସ୍କୁଲ ଗଲା ବେଲେ 

ସବୁ କଥା ତାର ଆଖିରେ କହି ଦିଏ ।

ଫେରିବା ବାଟରେ ଚିଠି ଟିଏ ଫିଙ୍ଗେ

ଚିଠି ପଢ଼ି ମୋ ମନ ଖୁସି ହୁଏ,

ନଇଁ କୁଲେ ଭେଟିବ ବୋଲି ପ୍ରିୟା

 ଚିଠିଟିରେ ଲେଖି ଥାଏ ।

ଭାରି ଖୁସି ଲାଗେ ତା ଦେଲା ଚିଠି

ସଞ୍ଜ ବେଲେ ତା ସହ ଦେଖା ହୁଏ,

ମୋ ବିଷୟରେ କେତେ ଅଭିଯୋଗ

ଗୋଟି ଗୋଟି କରି କୁହେଁ ।

ପୁଣି ଆସିବ ବୋଲି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇ

ଚୁମ୍ବନଟେ ଦେଇ ଘରକୁ ଫେରି ଯାଏ,

ସେ ଚାଲି ଗଲେ ଭାରି ଦୁଃଖ ଲାଗେ

ମୁଁ ପୁଣି ସକାଳକୁ ଅନାଇ ଥାଏ ।