ସ୍ମୃତି

ଧୋଇ ମୁଁ ଦେଇଛି

ଯନ୍ତ୍ରଣା ସବୁକୁ

ମୋ ଲୁହର ଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଇ

ଛୁଇଁ  ପାରିବନି

ବ୍ୟଥା  କି ଯନ୍ତ୍ରଣା

ହୃଦୟ  ଯାଇଛି ଶୋଇ.

ବନ୍ଧୁ  ବାନ୍ଧିଚି  ମୁଁ

ଶୂନ୍ୟତା ସାଥିରେ

ନିର୍ମାଲ୍ୟ ତା ହାତେ  ଦେଇ

ସାଥେ  ସାଥେ ଥିବ

ହାତେ  ହାତ ଛନ୍ଦି

ବନ୍ଧୁତାର  ଭାବ ନେଇ.

ଜୀବନକୁ ମୋର

ସଳିତା କରିଛି

ଲୁହରେ  ଲୁହରେ ଜଳେ

ବାଦଲ  ଝରାଏ

ବରଷାର ମଧୁ

ମେଘରେ ମହ୍ଲାର ତୋଳେ.

ଅଭିଯୋଗ ନାହିଁ

ଅଭିମାନ ନାହିଁ

ସମ୍ପର୍କ ଠିକଣା ଦୂରେ.

ସୁପ୍ତ ଭାବାବେଗ

ଉଛୁଳା ଆବେଗ

ଅବ୍ୟକ୍ତ ବେଦନା ସୁରେ.