ସମର୍ପିତା ସୌଭାଗିନୀ

ସ୍ବାମୀ ସୁଖେ ସୁଖୀ ସ୍ବାମୀ ଦୁଃଖେ ଦୁଃଖୀ

ସମର୍ପିତା ସୌଭାଗିନୀ

ସ୍ବାମୀ ବିନା ଆନ ନ ଜାଣଇ କିଛି

ହୁଏ ସ୍ବାମୀ ସୁହାଗିନୀ ।

ସ୍ବାମୀର ଅନ୍ତର ବୁଝି କରେ କାମ

ସ୍ବାମୀ ଈଶାରାରେ ଥାଏ

ସ୍ବାମୀ ଚରଣରେ ବନ୍ଧା ତା ପରାଣ

ସବୁ ସୁଖ ତାକୁ ଦିଏ ।

ସ୍ବାମୀ ଥାଏ ତାର ହୃଦ ରତ୍ନହାର

ମନ ଥାଏ ସ୍ବାମୀ ପାଶେ

ଅତ୍ୟନ୍ତ ବିଶ୍ୱାସୀ ହୁଅଇ ସ୍ବାମୀର

ରହଇ ସଦା ବିଶ୍ୱାସେ ।

ସ୍ବାମୀ ଗୁରୁ ସ୍ବାମୀ ପରମ ବାନ୍ଧବ

ସ୍ବାମୀ ସେବା ତାର ଧର୍ମ

ସୌଭାଗିନୀ ନାରୀ ଜାଣି ଏ ମରମ

କରଇ ସକଳ କର୍ମ ।

ଜୀବନକୁ ତାର ସମର୍ପି ଦେଇଛି

ସଦା ପତି ଚରଣରେ

ନିଜ ସୁଖ ଦୁଃଖ କିଛି ସେ ନ ଭାବେ

ଥାଏ ପତି ଧରମରେ ।

ଶାଶୁ ଶଶୁରଙ୍କ ପ୍ରିୟ ବୋହୁ ସାଜେ

ସମର୍ପିତା ସୌଭାଗିନୀ

ଅନ୍ତରେ ବାହାରେ ଶ୍ରଦ୍ଧା ରଖିଥାଏ

ହୁଏ ଆନନ୍ଦ ଭାଗିନୀ ।

ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବଙ୍କ ଖିଆଲ ରଖଇ

କରେ ତାଙ୍କୁ ସମାଦର

ସ୍ବାମୀ ସେବା ଚର୍ଚ୍ଚା ସଭିଙ୍କର କରେ

ନ କରଇ ହତାଦର ।

ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ ସଭିଙ୍କୁ ଆଦର

ସମ୍ମାନ କରଇ ସେହି

ପିଲା କବିଲାଙ୍କ ଭଲ ମନ୍ଦ ବୁଝି

ସଭିଙ୍କୁ ସେନେହ ଦେଇ ।

ପରିବାର ହିତ ସଭିଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ

କାମନା ବାସନା ତାର

ସମର୍ପିତା ସୌଭାଗିନୀ ନାରୀ

ପାଇଥାଏ ସଭିଙ୍କଠାରୁ ଆଦର ।