ସମ୍ପର୍କ ତ ନାଗଫାଶ

ସମ୍ପର୍କର ମାନେ  ଦୁଇଟି ଜୀବନେ

    ସୁଦୃଢ ବନ୍ଧନ ଡୋର

ଭାବର ଆଦାନ  ପ୍ରଦାନରେ ମନ

    ବାନ୍ଧିହୁଏ ଏକାକାର ।

ସମ୍ପର୍କ ତ ନାଗ ଫାଶ ଲୋ ସୁନ୍ଦରୀ

    ସମ୍ପର୍କ ତ ନାଗଫାଶ

ଚାହିଁଲେ କେହି ତ ଛିଣ୍ଡାଇ ପାରେନି

   ହେଉ ଯେତେ ରାଗ ରୋଷ ।

 ତୋ ମନ ଭିତରେ ମୋ ମନ ବାନ୍ଧିଲି

    ଦେଖିଲି ନୂଆ ଦୁନିଆଁ

ତୋ ପ୍ରେମରେ ପଡି ସବୁ କଥା ହୁଡ଼ି

     ହୋଇଗଲି ଏକୁଟିଆ ।

ଯେଉଁଠାରେ ଥିବୁ ମୋର ହୋଇ ଥିବୁ

    ତୋ ମନେ ମୋ ମନ ବନ୍ଧା

ଦେଖୁନି ଡୋଳାରେ ରଖିଛି ପଟଳେ

    ତୋ ଛବି ରଜନୀଗନ୍ଧା ।

ଥାଅ ବି ଯେଉଁଠି ମୋ ମନ ଅଳସି

    ମୋ ମନ ଖୋଜେ ତୋ ମନ

ଭୁଲିତୁ ପାରୁନା   କରୁଛୁ ଛଳନା

    ତୋ ମନ ଭାବେ ମୋ ମନ ।

ହୃଦୟକୁ ଥରେ  ଏକାକି ପଚାରେ

    ଭୁଲି ଯାଇଛୁକି ମୋତେ

କାହିଁ ପାଇଁ ମୋତେ କଷ୍ଟ ଦେଲୁ ଏତେ

    ଦୋଷ ମୋ ରହିଲା କେତେ ।

ଆମର ସମ୍ପର୍କ    ନୁହଇଁ ତ ନର୍କ

    ସ୍ବର୍ଗୀୟ ସୁଖ ଏହିତ

ସମ୍ପର୍କର ସୁତା  ଚିର ଖର ସ୍ରୋତା

     ଶୁଖେନି ତାହାର ସ୍ରୋତ ।

ଏଇତ ବନ୍ଧନ   ନାଗଫାଶେ ମନ

    ମନକୁ ରଖିଛି ବାନ୍ଧି

ଥାଆ ଯେତେ ଦୂରେ ଯେତେ ଅଏସରେ

     ମନ ହେଇଥିବ ଧନ୍ଦି ।

ଚାହିଁଛି ତୋ ପଥେ ଫେରିବୁ ତୁ କେବେ

    ଆଦରି ନେବି ମୁଁ ତୋତେ

ଜୀବନଟା ମୋର ତପ୍ତ ମରୁ ବାଲି

     ଜଳି ଜଳି ରହେ ତପ୍ତେ ।

ପଞ୍ଜୁରୀ ଦୁଇଟି   ଜୀବନ ଦୁଇଟି

    ବନ୍ଦୀ ଥାନ୍ତି ଭିନ୍ନେ ଭିନ୍ନେ

ଫିଟିବ ସେ ଦ୍ୱାର ଆସିବୁ ମୋ ଘର

     ଏହି ତ ସମ୍ପର୍କ ମାନେ ।