ସମାଜସେବୀ

                     

ପରୋପକାର ଯେ ନୁହଁଇ ମୂର୍ଖତା

       ଅଟଇ କେବଳ ସେ ବୀରତା

ନିଜ ସେବା ତ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀ କରଇ

     ଅନ୍ୟ ସେବାର ମୂଲ ସମାଜସେବୀ ବୁଝଇ ।

ସମାଜସେବାରେ ଯେଉଁ ଆନନ୍ଦ ନିହିତ

     ତାହା ଯେ ନାହିଁ ଆଉ କେଉଁଠି ସଞ୍ଚିତ

ଯେବେ ଆମ ହାତ କରଇ ସମାଜସେବା

      ତେବେ ମନ ହସଇ ହୃଦୟରୁ ପରା ।

ସେବା ଓ ଶାନ୍ତି ପରସ୍ପର ଯୋଡ଼ିତ

     କରିବ ଯେବେ ଜାଣିବ ନିଶ୍ଚିତ

ସମାଜସେବୀର ଯେବେ କଥା ହୁଏ ଚର୍ଚ୍ଚିତ

   ମହାପୁରୁଷ ଦାସଙ୍କ ଛବି ମନରେ ହୁଏ ବର୍ଣ୍ଣିତ ।

ଏକ ପୁତ୍ର ଜୀବନ କରି ସେ ଉତ୍ସର୍ଗ

    ହଜାରେ ପୁତ୍ର ପାଇଲେ ସେ ମହାବୀର

କେତେ ଯେ ସମାଜସେବୀ ଇତିହାସ ରଚିଲେ

    କୋଟିପ୍ରାଣ ମନେ ଶାନ୍ତି ମାର୍ଗ ଦେଇଗଲେ ।

ସ୍ୱଚ୍ଛ ଭାବ ରଖି ଯେବେ ପାଦ ଆଗକୁ ବଢ଼ଇ

    ପରୋପକାର ଛାଡ଼ି କେବେ ପଛକୁ ନ ହଟଇ

ସମସ୍ତ ଜନ ଚିହ୍ନେ ଆପଣାର ମୁହଁ 

    ସମାଜସେବୀ ଜାଣଇ ସଭିଁଏ ତାର ପ୍ରାଣ ।

ମନରେ ନ ରଖି କିଞ୍ଚିତେ ଭାବନା  

     ପରୋପକାର କରଇ ସହି ଯାତନା

ଅର୍ଥ ନ ପାଇଲେ ମଧ୍ୟ ଆଶୀର୍ବାଦ ପାଏ

    ସେତିକିରେ ଖୁସି ହୋଇ ଜୀବନ ଜୀଇଁ ଯାଏ ।

ନିଜ କଥା କେବେ ନଭାବେ ମନେ

    ଉପକାର କରି ଚାଲେ ସେ ପ୍ରାଣପଣେ

ଅନ୍ୟର ଖୁସିରେ ଯେ ସେ ନିଜ ଖୁସି ଖୋଜେ

     ପରଆପଣା ର କେବେ ମନେ ନ ଆଣେ ।

କରିଚାଲେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ତାର ହୋଇ ଅଗ୍ରସର

    ତା ଉପକାର କଥା ପଛେ ନଭାବୁ କେଉଁ ନର

ବିଶ୍ଵ ପୂଜନୀୟ ସିଏ ସମାଜ ସେବକ 

    ନ ଅଟକେ ବୋଲି କେବେ ସଦା ବନ୍ଦନୀୟ ।