ଶୁନୁଗାଡି କହୁଛି

କି କଥା କହିବି କିଏ ବା ବୁଝିବ ମୋ କଥା?

ମୁଁ ଶୁନୁଗାଡି କହୁଛି ଶୁଣ ମୋର ମନର ବ୍ୟଥା । 

ଯେବେଠାରୁ ମୋର ବ୍ୟବହାର ହେଲା, 

ମୋତେ ପାଇ ସଭିଙ୍କ ମନ ନାଚୁଥିଲା । 

ସହାୟକ ହୋଇ ସାଥି ହେଉଥିଲି ମୁଁ ଯାତ୍ରାର, 

ବଡ଼ ଆନନ୍ଦରେ ସଭିଏଁ କରୁଥିଲେ ମୋ ଆଦର । 

ମୁଁ ଥିଲି ସେବେ ଏକ ଆଭିଜାତ୍ୟର ପରିଚୟ, 

ଜିତୁଥିଲି ସଭିଙ୍କ ମନ ଓ ହୃଦୟ । 

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ନାମେ ହେଲା ମୋର ଆବିର୍ଭାବ, 

ଧୀରେ ଧୀରେ ମୋତେ ସଜେଇ ସଳଖି ଦେଲେ ନୂଆ ସ୍ଵଭାଵ । 

ବଜାରେ ସାଜ ସଜା ମୋ ଦେଖି ହୁଏ ମୋର ବେପାର, 

ମୋ ମାଧ୍ୟମରେ ଚାଲୁଥିଲା କିଛି ଘର ସଂସାର । 

ସମୟ ଗଡ଼ିଲା ମୋ ଚକ ପରି, କିନ୍ତୁ ଆପେ ଆପେ, 

କମିଲା ମୋ ଆଦର, ଯାନ୍ତ୍ରିକ ଗାଡି କଥା ସବୁ ଗପେ । 

ଯାନ୍ତ୍ରିକ ଗାଡି ରେ ବସି ସଭିଏଁ ପାଇଲେ ଖୁସି, 

ମୋତେ ପର କଲେ, ରହିଲି ମୁଁ ଏକ କୋଣେ ପଶି । 

ବେଳେ ବେଳେ ମୋତେ କିଏ ଧକ୍କା ଦିଏ କରି ଅନାଦର, 

କିଏ ଭଙ୍ଗା ରୁଜା କରି ଦିଅଇ ଅନେକ ପ୍ରହାର । 

କିଏ ପୁଣି ନିଜ ସ୍ଵାର୍ଥେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ କରେ ହିନିମାନ, 

ନିଜ ପୃଥଳ ଶରୀର ଲଦି ଦିଏ କମାଇବାକୁ ତା ଓଜନ । 

କେହି କେହି ପୁଣି ତା ସଉକ ମେଣ୍ଟାଇବା ପାଇଁ, 

ମୋତେ ସାଥି କରେ ଅନେକ ବ୍ୟଥା ଦେଇ । 

ମାନୁଅଛି ମୁହିଁ ଅଟେ ଶୁନୁଗାଡି, କିନ୍ତୁ କାହିଁ କର ମୋର ଅନାଦର, 

କିଛି ଯନ୍ତ୍ର ଲଗାଇ ମୋ ଦେହେ କଷ୍ଟ ଦିଅ ବାରମ୍ବାର । 

ସାଧାରଣ ଥିଲି, ଥିଲା ମୋର ସିଧା ସାଧା କାମ, 

ବିକୃତ କରି କଷଣ ଦେଇ ମୋତେ, ବଢାଏ କିଏ ନିଜ ନାମ । 

ବେଳେ ବେଳେ ମୋତେ ବ୍ୟବହାର କରି ଖେଳାଏ କେହି ହିଂସା, 

ତୁମ ସାଥି ଥିଲି, ଭୁଲିଯାଇ ଏବେ ଅସ୍ତ୍ର କରି କର ଲୋକହସା । 

ନିର୍ଜୀଵ ମୋ ଶରୀର ସତ, ରଖେ କେତେ କେତେ ଜୀବନ, 

ପାସୋରି ସେ ସବୁ ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ପାଇଁ କର ମୋତେ ହୀନିମାନ । 

ବାଲ୍ୟକାଳେ ମୋତେ ଭଲ ପାଇ କର ଅନେକ ଆଦର, 

ଯୌବନ ଆସିଲେ ମୋତେ ଭୁଲିଯାଇ କରିଦିଅ ପର । 

ଦୁଃଖ ଲାଗେ ମୋତେ ଦେଖି କିଛି ଲୋକଙ୍କ ସଂସାର, 

ମୋ ପାଇଁ ଚାଲୁଥିଲା ଯାହାଙ୍କର ଜୀବନ ର ଧାର । 

କେତେ କେତେ ମୋର ସଜାଡ଼ିବାର ପୁରୁଣା ବୈଦ୍ୟ, 

ଆଜି ତ ବେକାର, ବନ୍ଦ ତାଙ୍କ ବେପାର ହୋଇ ନୂତନତ୍ୱ ର ଶରବ୍ୟ । 

ତଥାପି ରହିଛି ମୁଁ ସଭିଙ୍କ ମନରେ ପଡିଛି ଏକ କୋଣେ, 

ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ର ଉନ୍ନତି ଓ ରକ୍ଷା ପାଇଁ ଖୋଜୁଛନ୍ତି କେହି ଜନେ । 

ଯିଏ ଏବେ ସୁଦ୍ଧା ମୋତେ ସାଥି କରି ଚଲାଏ ତା ଯାତ୍ରା, 

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଆସିଲେ ବି ରହିଥାଏ ତା ପାଶେ ଯୌବନ ର ମାତ୍ରା । 

ଆଉ ବା କି କହିବି ଏବେ ଶୁଣ ହେ ତୁମେ ସର୍ବେ, 

ଶୁନୁଗାଡି କହୁଛି ମୋତେ ସାଥି କର ଏବେ । 

ବଢୁଛି ତୈଳ ଦର, ଜଳବାୟୁ ଏବେ ଦୂଷିତ, 

ଯାନ୍ତ୍ରିକ ଗାଡି ଏବେ ଦେଉଛି ଯାତନା କର ତାକୁ ଉପେକ୍ଷିତ । 

ଅଛି ମୁଁ ସଦା ରହିବି ମୁଁ ସଦା ତୁମ ସେବାରେ, 

ସାହାଯ୍ୟ ହେବି ମୁଁ ଏବେ ତୁମ ଜଳବାୟୁର ରକ୍ଷା କରିବାରେ । 

ଜାଣେନା କେମିତ କେବେ ସବୁ ତୁମେ ସତ୍ୟ କୁ ବୁଝିବ, 

ଶୁନୁଗାଡି କହୁଛି ବେଳ ଥାଉ ବୁଝ ରକ୍ଷା ପାଇଯିବ ।