ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ

ପ୍ରେମ ହିଁ ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ଚିରନ୍ତନ

ପ୍ରେମ ରେ ବଞ୍ଚିଛି ଧରା,

ପ୍ରେମ ରେ ପଡ଼ିଲେ ଥରୁଟିଏ ସାଥି

ଦିନରେ ବି ଦିଶେ ତାରା

ଜହ୍ନ ଠୁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଫୁଲ ଥୁ କୋମଳ

ପ୍ରେମ ର ରସ ମଧୁର,

ଥରେ ଏ ରସ କୁ ଆସ୍ଵାଦନ କଲେ

ମନ ଲାଗେ ବାରମ୍ବାର

ଘନ ଅନ୍ଧକାର ଅମାବାସ୍ୟା ରାତି

ଦିଶେ ସତେ ଆଲୋକିତ,

ପ୍ରେମ ର ଅଭିର ବୋଳିହେଲେ ଦେହେ

ମନ ହୁଏ ପୁଲକିତ

ପ୍ରେମ ମନ୍ଦିର ରେ ନ ଥାଏ ଈଶ୍ଵର 

ତଥାପି ଜଳେ ସଳିତା,

ପ୍ରେମ ସମୁଦ୍ର ରେ ବୁଡ଼ ଯେ ଦେଇଛେ

ସେ ଜାଣେ ତା ଗଭୀରତା

କାମନା ବାସନା ନ ରଖି ମନରେ

କରିଥାଏ ଯିଏ ପ୍ରେମ,

ଯୁଗ ଯୁଗାନ୍ତର ଆମର ରହେ ସେ

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ ତା' ନାମ