ସେବା

ଅନ୍ୟ ଦୁଃଖ ଦେଖି ଯାହାର ହୃଦୟ

      ହୁଏ ସଦା ବିଗଳିତ,

ସେବା ମନୋବୃତ୍ତି ମନେ ହୁଏ ସୃଷ୍ଟି

      ବଳିଦିଏ ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ ।

ମାନବିକତାର ପ୍ରଚ୍ଛନ୍ନ ଆକାଂକ୍ଷା

      ଉଦବେଳିତ ହୋଇ ଉଠେ,

ଅନ୍ୟକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାରେ ଅତି

      ଖୁସି ମିଳିଥାଏ ସତେ ।

ସବୁ ଜୀବେ ଦୟା ହୃଦୟେ ବିରାଜେ

     ଅନ୍ୟ ଦୁଃଖେ ଦୁଃଖିହୁଏ,

ସମବେଦନାରେ ହୃଦୟ କନ୍ଦରୁ

     ମମତା ଯେ ଝରିଯାଏ ।

ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଭାବ ହୁଏ ଯେ ଜାଗ୍ରତ

     ଈଶ୍ୱର ବିଶ୍ୱାସୀ ହୁଏ,

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଦରେ ନିଜର କର୍ମକୁ

      ସମର୍ପଣ କରିଥାଏ ।

ଗାନ୍ଧୀ, ଗୋପବନ୍ଧୁ ଜୀବନେ ତାଙ୍କର

      ଭରିଥିଲେ ଆଦର୍ଶତା,

ସେବା ହିଁ ତାଙ୍କର ମୂଳମନ୍ତ୍ର ଥିଲା

      ବୁଝୁଥିଲେ ଅନ୍ୟ ବ୍ୟଥା ।

ନିଜେ ଦୁଃଖେ ରହି ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ସୁଖ

      ସାଉଁଟିବା ଅଟେ ପୂଣ୍ୟ,

ଆନ୍ତରିକ ସହ ଅନ୍ୟକୁ ସାହାଯ୍ୟ

     କରେ ଜୀବନ ମହାନ ।

ମଣିଷ ଜୀବନ ହୁଅଇ ସାର୍ଥକ

     ରହିଲେ ଆଦର୍ଶବାଦ,

ଦୁଃଖିଜନ ସେବା ସେବକ ମଥାରେ

      ଢାଳିଦିଏ ଆଶୀର୍ବାଦ ।