ସ୍ବାସ୍ଥ୍ଯବାନ୍

ଥିଲା ଘରର ପିଲା ମୁହିଁ, 

ଖାଇବାରେ କମ୍ କରିବି ନାହିଁ ।

ମେଦ ବହୁଳତାର ଶିକାର ହୋଇ, 

ଅସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ କର ଜୀବନ ବିତାଇ। 

ଦିନେ ମିଳିଲେ ଜଣେ ଯୋଗୀ, 

କହିଲେ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ଯ ଚାହିଁ ଲେ ହୁଅନୀ ଭୋଗି ।

ଦରକାରଠୁ ବେଶି ଖାଇଲେ ହବ ରୋଗୀ, 

ଆୟୁଷ କମିବା ଅବଶ୍ଯମ୍ଭାବି। 

ମୁନ୍ଡ ରେ ପଶିଲା ସେହି ବାକ୍ଯ ଯେତେ, 

ଖାଇବାରେ ଧ୍ଯାନ ଦେଲି ମୁଁ ସେତେ ।

କରି ଚାଲିଲି ଯୋଗ, ବ୍ୟାୟାମ ଗୁରୁ ଶିଖାଇଲେ ମୋତେ, 

ଆଜି ହେଲି ମୁଁ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ଯବାନ ସେତେ।