ସାବାସ ସିମନ୍ଥିିିନୀ

ସରଳ ହୃଦୟ ମହିଳା ଜଣିଏ

ନାଆଁ ତା'ର ସିମନ୍ଥିିିନୀ,

ଶ୍ରଦ୍ଧାରେ ତାହାକୁ ସଭିଏଁ ଡାକନ୍ତି

ସିଏ ଆମ ପ୍ରିିୟା ନାନୀ ।

ସ୍ୱାମୀ, ପିଲା ଛୁଆ ସମସ୍ତଙ୍କୁୁ ନେଇ

ଅଛି ତା'ର ପରିବାର,

ସୁଖ ଦୁଃଖ ସବୁ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇକି

ଚାଲିଛି ସଂସାର ତା'ର ।

ସିଏ ଅଟେ ଜଣେ କର୍ମଜୀବିି ନାରୀ

ଅତି ଦୟା ସ୍ୱଭାବର,

କାହାକୁ ସେ କେବେ ପର ଭାବେ ନାହିଁ

କରେ ପର ଉପକାର ।

ପିଲାମାନଙ୍କର ଲାଳନପାଳନ

ଅତି ଯତନରେ କରେ,

ଶାଶୁ ଶ୍ୱଶୁରଙ୍କ ସେବା ଯତ୍ନ କରେ

ଭକ୍ତି ରଖି ତାଙ୍କ ଠାରେ ।

ଦୁଃଖ ଦରିଦ୍ରଙ୍କୁ ଭାରି ଭଲ ପାଏ

ଦାନ ଧର୍ମ କରି ଥାଏ,

ଅଭାବୀ ଲୋକଙ୍କ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ ଦେଖି

ବିଚଳିତ ହୋଇ ଯାଏ ।

ନିଜ ସଞ୍ଚୟରୁ କିଛି କିଛିି ସିଏ

ଦାନ ଧର୍ମ କରିଥାଏ ।

ଅନ୍ୟର ଦୁଃଖକୁ ନିଜ ଦୁଃଖ ଭାବି

ତାଙ୍କ ପାଖେ ଠିିଆ ହୁଏ ।

ଧର୍ମ କାର୍ଯ୍ୟରେ ବି ହେଲା କରେ ନାହିଁ

ନିଷ୍ଠା ରଖି କାର୍ଯ୍ୟ କରେ,

ଯେଉଁଠିକି ଗଲେ ପ୍ରସଂଶା ସାଉଟେ

ଭାରି ପ୍ରିୟ ସବୁଠାରେ ।

ଝଗଡା ଝାଟି ତା' ଜୀବନରେ କେବେ

କାହା ସହ କରେ ନାହିଁ,

ରୋଗ, ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଦେଖିଲେ କାହାକୁ

ଜମା ପାରେ ନାହିଁ ସହି ।

ଆଦର୍ଶ ନାରୀର ସବୁ ଗୁଣ ଯେତେ

ରହିିଅଛି ତାହା ପାଖେ,

ନିଜ ପର ବୋଲି କହାକୁ ଭାବେନା

ସମ ଦୃୃଷ୍ଟିରେ ସେ ଦେଖେ ।

ତା' ପରି ନାରୀ ତ କୋଟିିଏରେ ଗୋଟେ

ଖୋଜିଲେ ମିଳିବେ କାହିଁ,

ତାଙ୍କ ଠାରେ ସ୍ନେହ ମମତାର ଧାର

ସଦା ଯାଉଥିବା ବହି ।