ରୂପା ଶଗଡିରେ ସୁନା କନିଆଁ

ଖୋଜୁଥିଲେ ଦିନେ ତୋଟା ନଈକୂଳ

ନିରୋଳାରେ ଟିକେ ହୋଇବା ଭେଟ ,

ନ ଦେଖିଲେ କିଏ କାହାକୁ ଦିନଟେ

ହେଉଥିଲା ମନ ଛଟରପଟ ।

ପଡିଯାଏ ମନେ ସେହି ଶୁଭ ଲଗ୍ନ 

ଦୁଇ ମନ ଆମ ହୋଇଲା ଏକ ,

ସେହି ଦିନ ଠାରୁ ଜଳଜଳ ହୋଇ 

ଦିଶୁଥିଲା ଖାଲି ତୁମରି ମୁଖ ।

କରୁଥିଲା ମୋତେ ଉଚ୍ଚାଟ ବିଭୋର

ଲଜ୍ଜାବତୀ କନ୍ଯା ମୋ ସର୍ବସୁଖ ,

ଶୟନ ସ୍ବପନ ଅବା ଜାଗରଣେ

ନାଚି ଯାଉଥିଲା ଆଭାସୀ ମୁଖ ।

ହୋଇଗଲା ଯେବେ କଥା ଦିଆନିଆ

ଜାତକ ମେଳକ ରାଜଯୋଟକ ,

ଚାଲିଛି ନିର୍ବନ୍ଧ ଶୁଭ ଆୟୋଜନ

ମାଙ୍ଗଳିକ କର୍ମ ବିଧି ଗୁବାକ ।

ବାଜିବ ମହୁରୀ ତେଲିଙ୍ଗି ବାଇଦ 

ଯିବି ବରବେଶେ ତୁମରି ଗାଆଁ ,

ପାଦଥାପି ଥିରି ଆସିବ ଗୋ ପ୍ରିୟା

ରୂପା ଶଗଡିରେ ସୁନା କନିଆଁ ।