ଋତୁମମତିଶ

ଚୋରା ବସନ୍ତର ମଧୁ ମାସ,

ମୋ’ ପ୍ରିୟା ଦେହରେ

ଫଗୁଣର ଛୁଆଁ ଫୁଲ ବାସ, 

ମୋ’ ପ୍ରିୟା ଅଧରେ

ଚଇତିର ସିଏ ବାଉଳା ପବନ-

ଭରିଛି ମୋ ମନ ଉପବନେ

ଅଳସ ମନର ପଳାଶ ବନ ସେ, 

ନାଲିମାର ରକ୍ତ ଜବା

ସବୁଜ ମାୟାର ନୀଳ ପରୀଟିଏ, 

ମୁକୁଳା ରଖିଛି ଗଭା

ମନେ ହୁଏ ମୋର- କେତେ ସେ ନିଜର

ତା’ ଆସନ୍ତାକୁ ଚାହିଁ ଥାଏ

ଗୋଲାପ ଟିଏ ସେ କମନୀୟ କାନ୍ତି, 

କଣ୍ଟକ ଆଘାତ ସହି

ଅନେକ ଯୁଗର କଥା ଓଠେ ଚାପି, 

ପାରେନା ତାକୁ ମୁଁ କହି

ସ୍ମୃତିର ଦଂଶନେ- ଅଜଣା କମ୍ପନେ

ଭାବି ଦିନ ସରି ଯାଏ