ଋତୁ ଚକ୍ରବ୍ୟୂହ

ଟାଆଁସିଆ ଖରା ବି ଜଳାଏ

  ଝାଳରେ ଗମ୍ ଗମ୍

  ହେଲ୍ ମେଟ୍ ଓହ୍ଲେଇଲେ 

  ବାଳ ତନ୍ତି ଭିଜି ଘର୍ମାକ୍ତ ଛମ୍ ଛମ୍ ।

ତତଲା ଝାଞ୍ଜି ବି ତରଳାଏ

  କାଖ ତଳୁ ଝରିପଡ଼େ ଝରଣା

  ସିମେଣ୍ଟ ଛାତ ତଳେ ସିଝି ପକାଏ

  ହାଣ୍ଡିରେ ଉଁସେଇଲା ଧାନ ପରି 

  ଆକ୍ତାମାକ୍ତା ବାଟବଣା ହତବମ୍ ।

ବର୍ଷା ବି ଜଳାଏ

  ବିରହ ନିଆଁରେ

ଶୀତ ବି ଜଳାଏ

 ଏକାନ୍ତ ବାସରେ

ହାତ ଧରି ସବୁ ଇନ୍ଧନ ଯୋଗାନ୍ତି

 ହାଇ ମାରିବାକୁ ନାକେଦମ୍ ।

ଋତୁ ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ ଜ୍ୱଳନ ଦୁଃସହ

 ହୁତୁ ହୁତୁ କାମବାସ୍ନା

ଦିଶେ ନାହିଁ ସିନା ବ୍ୟହ୍ୟ ନେତ୍ରେ କିଛି

 ଜଳିଯାଏ ମରମଲଗ୍ନା 

ବ୍ୟସ୍ତ ବିବ୍ରତ ତ୍ରାହିମାମ୍ ।

ତୁମରି ଭାବନା କାମନା ଯାତନା

 ଚନ୍ଦନ ଚର୍ଚ୍ଚିତ ଲାଗେ

ବ୍ୟଥିତ ହୃଦୟ ଜୂଳନ ନୀଳୟ

 ଭାବନା ରାଇଜେ ମାଗେ 

ମୁରୁକି ଫୁରୁକି ହସବମ୍ ।

ତୁମରି ସ୍ମରଣେ ମନ ଉପବନେ

  ରୋମାଞ୍ଚିତ ମତିମୟ

ଦେଖା ହେଲେ କିମ୍ଵା ହାତ ମିଳେଇଲେ

  ଅମୃତ ଚାଖନ୍ତା ପ୍ରୀୟ 

ମିଳନ ବିଳାସେ ଝମ୍ ଝମ୍ ।