ପୂଜାଫୁଲ

ଫୁଲଟିଏ ମୁହିଁ ପତ୍ର ଗହଳରେ

ସକାଳୁ ବସିଛି ଚାହିଁ 

ମନ୍ଦିର ଯିବି କି ମଶାଣୀକୁ ଯିବି

ହିସାବ ମୋ ପାଖେ ନାହିଁ ।

ବରକନ୍ୟା ଗଳେ ଝୁଲିବି ଅବା ମୁଁ

ସଭା ସମିତି ମଣ୍ଡିବି

କାହା ଘର ଶୋଭା ବଢାଇବି ଅବା

କା' ଗଭା ଗଜରା ହେବି ।

ଅଳ୍ପାୟୁଷ ନେଇ ଆସିଛି ଧରାକୁ 

ମୋ ଇଚ୍ଛା କା' ରେ କହିବି

ଦରଦୀ ମଣିଷ ଖୋଜୁ ଖୋଜୁ କିବା

ଧରଣୀରେ ଲୋଟି ଯିବି ।

ତଥାପି ନିରବେ କହୁଛି କହ୍ନେଇ

ମୋ ମନ ବେଦନା କଥା

ଭକତ ହାତରେ ଛନ୍ଦି ଦେ'ରେ ମୋତେ

ହୁଏ ମୁଁ ତୋର ସେବିତା ।

ଭକ୍ତ ଭଗବାନ ସଂଯୋଗୀ କରିଦେ

କରି ଦେ'ରେ ପୂଜାଫୁଲ

ଭକତ ଭାବରେ ଅବଗାହୁ ଥିବି

ତୋ ସ୍ପର୍ଶ ଅମୂଲ ମୂଲ ।

ପୂଜା ଫୁଲ ହୋଇ ତୋ ମଥାରେ ଥାଇ

ନିଜକୁ ଧନ୍ୟ ମଣିବି

ତୋ ପାଦରେ ଲୋଟି ତୋ ଲାବଣ୍ୟ ମୂର୍ତ୍ତି

ମନ ଭରି ଦେଖୁ ଥିବି ।

ପୂଜାଫୁଲ ହୋଇ ଗଳାରେ ଝୁଲିଲେ

ତୋ ଅଙ୍ଗ ଗନ୍ଧେ ଭାସିବି

ବିମୋହିତ ହୋଇ ମୋହନ ମୁରଲୀ

ସ୍ଵନରେ ମୁଁ ହଜି ଯିବି ।

ପୂଜାଫୁଲ ହୋଇ ତୋ ଚାରିପଟ କୁ

ମହକରେ ଭରୁ ଥିବି

ବେଶ ମନୋହର ତୋ ଛନ୍ଦା ପୟର

ଦେଖି ମଜ୍ଜି ରହୁ ଥିବି ।

ତୋର ବଗିଚାରେ ଫୁଲଟିଏ କରି

ଛାଡ଼ିଛୁ ଯଦି ମୋହନ

ସେବା ଭାବ ଦେଇ ମହାକାଇ ଦେଏ

ଏ ନିଃସ୍ଵ ଫୁଲ ଜୀବନ ।

ରଙ୍ଗମୟ ପଛେ ନ ହେଉ ମୋ ରୂପ

ଶ୍ଵେତ ସ୍ନିଗ୍ଧ କରି ଦେଏ

ଶ୍ଵେତାବରଣରେ ପବିତ୍ର ଭାବର

ସଂଯୋଜନା ତୁ କରି ଦେ ।

ମୋ ସରଳ ଭାବ ସ୍ନିଗ୍ଧତା ଅପରେ

ଭକ୍ତି ଭାବ ଯେ ଜଗାଉ

ମୋତେ ତୋଳି ନେଇ ଶ୍ୟାମ ତୋ ଗଳାରେ

ଆନନ୍ଦେ ଲମ୍ବାଇ ଦେଉ ।

ପ୍ରତି ପ୍ରଭାତର ସିରି ସିରି ବାଆ 

ପତରେ କାକର ଛିଟା

ପୂଜାଫୁଲ ହେବା ଆକୁଳତା ନେଇ

ଆଖିରେ ପ୍ରେମ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ।