ପୁଣ୍ୟ ପଥେ ଜଣେ

ଭଗ୍ନଶିଳା ଜଗେ

ମନ୍ଦିର ଯିବାର ପଥେ

ମୁଖ ଅସଜଡା

ପଥ ଯେ ଅମଡ଼ା 

କୃପଣ ଭାବେ ପୁଣି

ଅମୃତ ପିଇବ ହାତେ ।

ମନ ଖୋଜେ ଯାହା

ବିଶ୍ୱାସରେ ବିଷ ମିଶେ 

ହୃଦୟ ଚଉଡ଼ା

ଗୁଣ ଯେ ବେଉଡା

ଅନର୍ଥ ବୁଝେ ପୁଣି

ନାମ ଅରଜିବ ଶେଷେ ।

ପାପ ପରେ ପୂଣ୍ୟ 

ପୂଣ୍ୟରେ ଧରମ ଖୋଜେ

ପ୍ରାଣ ପଚାସଢ଼ା

ଦେହଟା ଚମଡା

ପାପ କରି ପୁଣି

ପୂଣ୍ୟରେ ହୋଇବ ବିଜେ ।