ପ୍ରତ୍ୟାଶା

ବୁଲୁଥିଲି ଦିନେ ସାଗର ବେଳାରେ

ଦେଖିଲି ଶାମୁକାଟିଏ

ଲହଡି ଆଘାତେ କ୍ଳାନ୍ତ ଦେହ ତାର

ବାଲୁକାରେ ଲୋଟୁଥାଏ I

କାନେ ମୋ ପଡିଲା କ୍ଷୀଣ ସ୍ୱର ତାର

କହୁଥିଲା ଥିରି ଥିରି

ମୋ ଭିତରେ ଅଛି ଦୁର୍ମୂଲ୍ୟ ମୁକୁତା

ନିଅ ମୋର ଛାତିଚିରି I

ମୁକୁତା ମୋହର ଲୋଡା ନାହିଁ ବୋଲି

କହିଲି ମୁଁ ହସି ହସି

ତୋ ପେଟ ଭିତରେ ମୁକ୍ତା ରହିଥାଉ

ସେଇଥିରେ ମୋର ଖୁସି I

ମୁକ୍ତା ଗୋଟିକ ସବୁଦିନ ପାଇଁ 

ଶାମୁକା ଗର୍ଭରେ ଥାଉ

ସେଇ ମୁକ୍ତା କୁ ପାଇବାର ଆଶା

ମୋ ଭିତରେ ଜୀଇଁ ରହୁ I