💩ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି 💩

ଥରେ ବୁଲି ଆସ ହେ ମହାପୁରୁଷ

ଗାନ୍ଧି ଗୋପବନ୍ଧୁ ହେ ସୁବାସବୋଷ ।

ଦେଖି ଯାଅ ଥରେ ସେ ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟିରେ

ତୁମ ବଂଶଧର କି କରେ ମହୀରେ ।

ସୁନ୍ଦର ମହଲ ହୁଏ ଝଲମଲ

ଗ୍ରାମ କି ସହର ନୂଆ କଳେବର ।

ନାହିଁ କଣ୍ଟା ବଣ ପାହାଡ଼ ଜଙ୍ଗଲ

ପଦ ଯାତ୍ରା ବେଳେ ହେବ କି ବଇର ।

ଚତୁର୍ଦିଗେ ପିଚୁ ରାସ୍ତା ବିରାଜିତ

ତୁମ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ସବୁଠି ଶୋଭିତ ।

ମହତ କାର୍ଯ୍ୟର ଏହି ପ୍ରତିଦାନ

ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି ସ୍ଥାପି ଦେଇଛି ସମ୍ମାନ।

ଆସେ କେତେ ଝଡ଼ଝଞ୍ଜା ଏହିଠାରେ

ଭାଙ୍ଗେ ଗୋଡ଼ ହାତ ସେ ଦୁର୍ଘଟଣାରେ ।

ନାହାନ୍ତି ଡାକ୍ତର ନା ଡାକ୍ତରଖାନା

ତୁମର ଚିକିତ୍ସା କରିବାକୁ ସିନା ।

ସଜ୍ଜା ହୋଇଥାଏ ବର୍ଷେ ତଳ ଫୁଲ

ପାଖେ ଗଡୁଥାଏ ମଦର ବୋତଲ ।

ଧୂଳି ମଳି ଆସ୍ତରଣେ ନୂଆ ରଙ୍ଗ

ବୁଲା କୁକୁରଙ୍କ ରହିବା ସୁଡ଼ଙ୍ଗ ।

ବର୍ଷକରେ ଥରେ ଜନମ ତିଥିରେ

ମନେ ପଡ଼ ତୁମେ ଜନ ମାନସରେ ।

ନେତାଏ ଭିଡନ୍ତି ଅଣ୍ଟା ତୁମ ପାଇଁ

ପୂଜନ୍ତି ଚରଣ ଗଜରାକୁ ଦେଇ ।

କରିବନି ଦୁଃଖ ହେ ମହାପୁରୁଷ

ଆଖିରେ ଦେଖିଲେ ଏ ତୁମର ବେଶ ।

କ୍ଷମା କରିଦେବ ଅଧମ ସନ୍ତାନେ

ସମୟ ଅଣ୍ଟେନି ତୁମ ଆରାଧନେ ।