ପ୍ରିୟା-୪୭

ବିଶୁ ମହାରଣା ଗଢ଼ିଲା କୋଣାର୍କ 

         ତୁମକୁ ଆଖିରେ ରଖି ,

ଶିଳାରେ ଶିଳାରେ ଫୁଟି ଦିଶୁଥିଲ

          ଅପରୂପା ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖୀ ।

ସୂରୁଜ ପଖାଳେ ନିଇତି ସକାଳେ

        ଅମଳିନ ରୂପ କାନ୍ତି ,

ସବୁବେଳେ ଲାଗ ସଦ୍ୟ ଋତୁସ୍ନାତା 

     ସଜ ଗୋଲାପର ଭ୍ରାନ୍ତି ।

ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା କୂଳେ ଚନ୍ଦ୍ରିକା ତୋଳି

      ଚନ୍ଦ୍ର ଆସିଲେ ପାଖେଇ ,

(ତୁମ)ଚନ୍ଦ୍ରବଦନକୁ ଚାହିଁ ଦେଲାପରେ

          ଚନ୍ଦ୍ରମା ଯାଏ ଲାଜେଇ ।

   ଚମକି ଚାହାଁନ୍ତି ଚପଳ ଦୁର୍ମତି 

   ଅନେକ ଜିଜ୍ଞାସା ମନରେ ଆଣନ୍ତି

             ଈର୍ଷାରେ ଜଳି ଜଳି ,

     କେଉଁ ଉପାଦାନେ ଗଢ଼ିଥିଲା ବିହି

     ସମୁଦାୟ ଏକ ନାହିଁ ଆଉ ଦୁଇ

            ସବୁ ସୁନ୍ଦରତା ବୋଳି ।

ତୁମେ , ସୂର୍ଯ୍ୟସ୍ନାତା ସୂର୍ଯ୍ୟକାନ୍ତି

କୁହ , ତୁମକୁ ପାଇବି ମୁଁ କେମିତି ?

ପ୍ରିୟା..........।