ପ୍ରେମରୁ ଅମୃତ

ପ୍ରେମ ଝରା ନଈ ଦିଏ ବିନ୍ଦୁ ଜଳ

ଯାହା ବହି ଯାଏ ତୃଷ୍ଣା କାଳେ, 

ମୋ ଓଠ ଚୁମ୍ବନ ନେଇ ଜନ୍ମେ ପ୍ରାଣ ।

ପୁଣି ପ୍ରେମ ମଧୁଝରା ମହୁଫେଣା

ଓଠ ଚୁମ୍ବନ ମିଠା ମିଠା କଥା 

ଲାଗେ ସତେ ଅମୃତ ଏ ସ୍ବାଦ! 

କେତେ ଯେ ପ୍ରେମିକ ଉଡି ଛନ୍ତି 

ମଧୁମକ୍ଷୀର ଡେଣା ଲଗାଇ,

ଫୁଲ ଓ ବାସ୍ନାକୁ ନେଇ ଲଢେଇ,

ସମସ୍ତେ ତାକୁ ଚୁମ୍ବନ ଦେଇ

ଆପଣାର କରନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେ ନୁହେଁ କାହାର

କେବଳ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କର, ପ୍ରେମିକର 

ପୂଜା ପାଇଁ, ଗୋଲାପ ହୋଇ

ସୁଗନ୍ଧ ଓ ଅତରକୁ ନେଇ

ପ୍ରେମର କିଛି ଭିଜା ଭିଜା 

ଅମୃତ କଳସର ପରିକଳ୍ପନା 

କଳସପୂର୍ଣ୍ଣ ଅମୃତ କାହାର? 

ନା ଦେବତା, ନା ରାକ୍ଷସ 

କେବଳ ପ୍ରେମକୁ ନେଇ ପ୍ରେମିକ

ଅମର ସେ ପିଇଛି ପ୍ରିୟାର ହସ୍ତରୁ

ମକରନ୍ଦ ଓ ଚାଖିଛି ମିଠା ମହୁ

ସେ ଦୁହେଁ ଅମର 

ତାଙ୍କ ପ୍ରେମ ଅମର 

ସ୍ବର୍ଗରେ ସେମାନେ ଅଛନ୍ତି 

ଘର ତୋଳି ପ୍ରେମ ପାଇଁ 

ଅମର ଜୀବନ ନେଇ ଦୁଇ ପ୍ରାଣୀ 

ଝରୁଛି କେବଳ ଅମୃତ 

ପ୍ରେମ ସିନ୍ଧୁ ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ହୋଇ 

ଏ ପ୍ରେମର ଅମାପ ଭଣ୍ଡାର ।