ପ୍ରେମିକା

 ତମେ ଯେତେବେଳେ

ହ୍ଵାଟ୍ସଆପରେ ଥାଅ

ଖୁସି ଲାଗେ 

କିନ୍ତୁ ତା'ଠୁ ଅଧିକ କଷ୍ଟ ହୁଏ

ଥାଇ ଯେବେ କଥା ନ ହୁଅ ।

ତମ ଭିତରେ ମୁଁ 

ପୃଥିବୀ ଦେଖେ ବୋଲି 

ତମେ ଭଲଭାବେ ଜାଣ

ତଥାପି ତୁନିରହି

ମୋ ନିରୀହ ହୃଦୟକୁ ହାଣ ।

ହଁ ହେଇପାରେ

ତମ ଆଉ ମୋ ଭିତରେ

ମାଟି ଆଉ ଆକାଶର ପାର୍ଥକ୍ୟ

କିନ୍ତୁ ମାଟି ବିନା ଆକାଶର ପ୍ରେମ

ମୂଲ୍ୟହୀନ ତମେ ଜାଣିଥିବ ନିଶ୍ଚୟ ।

ଯେବେ ଆକାଶ ପ୍ରେମରସ ବର୍ଷା କରେ

ମାଟି ଛାତିକି ତା' ପତେଇ ଦିଏ

ଆଉ ପ୍ରେମର ସେ ପୀୟୂଷ ଧାରକୁ

ସାରା ଦେହେ ବୋଳି ହେଇ 

ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ସୁଖ ଅନୁଭବ କରେ ।

ମାଟି ଆଉ ଆକାଶର ମିଳନରେ

ଧରିତ୍ରୀ ହରାଭରା ହୁଏ

ଶୁଖିଲା ନଈ ଚଳ ଚଞ୍ଚଳ ହୁଏ

ନନାଜାତି ଫୁଲ ଫୁଟେ ଫଳ ଫଳେ। 

ଆଃ ! ସେ ଶୀତଳ ମଳୟର ଶିହରିତ ସ୍ପର୍ଶ

ମୃତ ଶରୀରକୁ ଜୀବନ୍ତ କରେ

ପ୍ରେମର ଶାଖା ପ୍ରଶାଖା ମେଲେଇ

ସପନରେ ସମର୍ପିଦେଇ ମନ ପ୍ରାଣ

ଆଲିଙ୍ଗନ କରେ ।

ଯେବେ ଛାତି ଛାତିର ଉଷ୍ମତା ମାପେ

ହୃଦୟର ସ୍ପନ୍ଦନ କାଳକ୍ରମେ ପ୍ରଖର ହେବାକୁ ଲାଗେ

ଦୁଇ ଆଖି ଚିରନିଦ୍ରାର ଅନୁସନ୍ଧାନରେ ଲାଗିପଡ଼େ

ଆଉ ଆପେ ଆପେ ଓଠ ଓଠକୁ ଝୁରିହୁଏ ।

ଦୁଇ ମନ ଓ ଦୁଇଫାଳ ଛାତି

ଏକାଠି ହେବାପରେ

ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ଓଁ ନାଦର ଝିଙ୍କାର

ସେ ଝିଙ୍କାରରେ ସାଗର ଦୋହଲୁ ଥାଏ

ମାଟି ଆକାଶକୁ ଜାବୁଡି ଧରୁଥାଏ 

ନିଜେ ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ୱକୁ ପାସୋରି ।।