ପ୍ରେମ ଅଢ଼େଇ ଅକ୍ଷର

ପ୍ରେମ ବୋଲି ଯେଉଁ ଅଢେଇ ଅକ୍ଷର

ଯେତେ ପଢିଲେ ବି ଲାଗେ ନୂଆ,

ଅକୁହା ପୁଲକ ହୃଦୟେ ଭରଇ

ଥରାଇ ଦିଏ ସେ ସଭି ହିଆ ।

ସୁବର୍ଣ୍ଣର ଶତଦଳ ଫୁଟେ ନିତି

ତୋଳି କେହି ତାକୁ ନିଏ ନାହିଁ,

ପରି ରାଇଜର ପକ୍ଷୀ ଘୋଡ଼ା ଚଢ଼ି

ଆସୁଥିବ ତାର ପ୍ରିୟ କାହିଁ ।

ମନ ଉପବନୁ ଆଣିଥିବ କେତେ

ହୀରା ଲିଳା ମୋତି ଉପହାର,

ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ନୁହେଁ କି ସ୍ବର୍ଗରେ ବି ନୁହେଁ

ତା ପାଇଁ ତୋଳିବ ସ୍ଵପ୍ନ ଘର ।

ଫୁଲ ବିଛଣାରେ ଶୁଆଇବ ତାକୁ

ମଳୟ ପବନ ବହୁଥିବ,

କୋଟି ଚନ୍ଦ୍ର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା ବିଚ୍ଛୁରିତ ହେବ

ତାରା ସବୁ ଲାଜେ ଲୁଚିଯିବ ।

ପ୍ରତି ନିଃଶ୍ୱାସରେ ଅନୁଭବ କରେ

ପ୍ରତି ଧମନୀର ସ୍ରୋତ ସିଏ,

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ପୁଲକ ଖେଳାଇ

ସାରା ଶରୀରରେ ବହିଯାଏ ।

ଏହି ତ ସେ ପ୍ରେମ ଅସ୍ବାଭାବିକ ସବୁ

ସରଳ ସହଜ ପରି ଲାଗେ,

ଖିଆଲି ମନରେ କେତେ ସେ ଭାବୁଛି

ପ୍ରତି ଭାବନାରେ ସେ ପୁଲକେ ।