ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ

ସେହି ବର୍ଷା ଭରା ରାତିରେ 

ତୁମେ ଥିଲ ମୋ ପାଖରେ । 

ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ଦୀପଶିଖାଟିଏ 

ଜଳୁଥିଲା ଦୁହିଁଙ୍କ ମନରେ । 

ଚକ୍ ଚକ୍ ବିଜୁଳି ଶବଦରେ 

ପାଖକୁ ପାଖକୁ ଟାଣି ନେଉଥିଲା ବଦନ। 

ସେହି ଅନ୍ଧକାରେ ଘଟିଥିଲା 

ପ୍ରୀତିର ମିଳନ । 

ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଯୋଡି ଦେଲା 

ନୂତନ ଏକ ବନ୍ଧନରେ । 

ଯେତେବେଳେ ବର୍ଷାର ଧାରା 

ଛୁଟିବାକୁ ଲାଗିଲା,

ଦୁହେଁ ପ୍ରୀତିର ମହକରୁ 

ବାହାରିବାକୁ ଲାଗିଲେ। 

ଦୁହେଁ ଅନୁଭବ କଲେ ଯେ 

ଏ କ'ଣ କରିଦେଲୁ ବର୍ଷାର 

ଧାରାରେ ନିଜକୁ ଭିଜେଇ ଦେଇ 

କରିଦେଲୁ ଏତେ ବଡ଼ ପାପ। 

ଏ ପାପର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ କରିବାକୁ ହେଲେ 

କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ତୁମକୁ ନିଜର

ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ପାପର ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ।