ପକ୍ଷୀ

ହାଡ଼ଭଙ୍ଗା ଶୀତରେ

ବସିଥିଲା ମିତରେ

ଛଡ଼େଇଟି ଜାକିଜୁକି

ଗଛଳତା ଭିତରେ ।

ଭୟଥିଲା ମନରେ

ପରାଣଟି ସତରେ

କାଳେ ଛାଡି ଉଡିଯିବ

ଜାଡ ପାଇଁ ବନରେ ।

ଦୁଃଖ ପୁଣି ହଜାରେ

ଦିନ ହେଲେ ମଜାରେ

ଘୁରି ବୁଲୁଥିବି ଏହି

ରାଇଜ ମୁଁ ରଜାରେ ।

ଢମଣାଟେ ଆଗରେ

ଚଢ଼େ ଗଛ ବାଗରେ

ଦେଖିନେଲା ଆଗରେ

ଡାକେ ଭାଇ ଜାଗରେ ।

ମାତିଅଛି ଢମଣା

ଘୁରି ବୁଲେ ଅଗଣା

ଶୋଇବାକୁ ଦେଉନାହିଁ

ଲୁଚି ଛପି ଅଜଣା ।

ପକ୍ଷୀଙ୍କର କାତର

ନେଉଳଟେ ଗାତର

ଧାଇଁ ଯାଇଁ ଧରିନେଲା

କାମ ତାର ହାତର ।