ପିତା ମାତାଙ୍କ ସମ୍ପର୍କ

ଏ ଜୀବନ ବଡ଼ ମିଳିଛି ଏବେ କରି କିଛି ପୁଣ୍ୟ, 

ପାଇଛେ ଏହାକୁ, ସେ ତ ଅଟେ ପିତା, ମାତାଙ୍କର ଦାନ ।

ନଅ ମାସ ଗର୍ଭେ ଧରି ମାତା ପାଇଛି ଅନେକ କଷଣ, 

ସହି ସବୁ କିଛି ବଡ଼ ଯତନେ ଧରିଛି ଦେଇ ମନ ପ୍ରାଣ ।

ପିତା ସଦା ସଙ୍ଗେ ରହି ମାତାଙ୍କ ପାଖରେ, 

ସାହସ ଓ ଶକ୍ତି ବଢ଼ାନ୍ତି ବଡ଼ ଆଦରରେ ।

ଯେବେ ମାତା ଜନମ ଦିଅନ୍ତି ନଅ ମାସ ପରେ, 

ପିତା ତ ସ୍ମରନ୍ତି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ବଡ଼ ଆକୁଳ ଅନ୍ତରେ ।

ଦେଖି ନିଜ ନବଜାତ ସନ୍ତାନର ସୁନ୍ଦର ମୁଖ, 

ଆନନ୍ଦେ ଅଧୀର ହୁଅନ୍ତି ପିତା ମାତା ଭୁଲି ସବୁ ଦୁଃଖ ।

ଏନ୍ତୁଡ଼ିଶାଳ ରେ ରହି ମାତା ନିଅନ୍ତି ବଡ଼ ଯତନ, 

ଦୂରେ ରହି ପିତା ସଦା କରନ୍ତି ସନ୍ତାନ ମୁଖ ଦର୍ଶନ ।

ସମୟ ର ସାଥେ ଯେବେ ସନ୍ତାନ ବି ବଢି ଚାଲେ, 

ପିତା ମାତା ଙ୍କର ହାତ ଧରି ଠୁକୁ ଠୁକୁ ଭଲେ ।

ରହିଥାଏ ସଦା ସେ ତ ମାତାଙ୍କ ପଣତ କାନି ତଳେ, 

ପଛେ ପଛେ ଜଗିଥାଏ ପିତା ହୋଇ ଛାଇ ତୁଲେ ।

ପ୍ରଥମ ଗୁରୁ ସାଜି ପିତା ମାତା ଦେଇଥାନ୍ତି ଶିକ୍ଷା, 

ସଦା ଢାଲ ହୋଇ ବିପଦ ଆପଦୁ କରନ୍ତି ରକ୍ଷା ।

ମାତା ର ମମତା ରେ କେବେ କିଛି ସ୍ୱାର୍ଥ ନ ଥାଏ ରହି, 

ହୃଦୟ ତାର ବ୍ୟାକୁଳ ସଦା ସନ୍ତାନ ର ସୁଖ ପାଇଁ ।

ପିତା ତ ସଦା ଚାହେଁ ଦେଖିବାକୁ ସନ୍ତାନ ମୁଖେ ହସ, 

ନିଜେ ଜଳି ସେଥିପାଇଁ ସଦା ଲୁଟାଏ ତା ସର୍ବସ୍ୱ ।

ପିତା ମାତା ଦୁହେଁ ମିଶି ଦେଖନ୍ତି ସନ୍ତାନ ପାଇଁ ସୁନ୍ଦର ସପନ, 

ସେଥିପାଇଁ କରନ୍ତି ସଂଘର୍ଷ ଦୁନିୟାରେ ସେ ଆଜୀବନ ।

ବଡ଼ ହୋଇ ସନ୍ତାନ, ଶିକ୍ଷା ବଳେ ଦେଖେ ନୂତନ ସପନ, 

କର୍ମ କରି ମାଡିଚାଲେ ସଫଳତା ପ୍ରାପ୍ତି ର କାରଣ ।

ଯେତେ ଦୂରେ ଗଲେ ବି ସେ, ଦେଖୁଥାଏ ସଦା ପିତା ମାତା ଙ୍କର ନୟନ, 

ସେ ମମତା ଓ ସ୍ନେହ ର ସମ୍ପର୍କ ଅତୁଟ, ସେ ତ ତାଙ୍କରି ସନ୍ତାନ ।

ନଦୀ ସମ ଗଡି ଚାଲେ ସନ୍ତାନ ର କର୍ମ ର ଚକ, 

ଘାରେ ତାକୁ ନିଶା ସ୍ୱପ୍ନର, ହରାଏ ବି ସେ ବିବେକ ।

ସେ ନିଶା ରେ ମତୁଆଲା ହୋଇ ଯେବେ ଭୁଲେ ଏ ସମ୍ପର୍କ, 

ଶୁଭେ ନାହିଁ ତାକୁ ଆଉ ପିତା ମାତା ଙ୍କର ସ୍ନେହର ଡ଼ାକ ।

ତଥାପି ଦୂରେ ଥାଇ ପିତା ମାତା ଦିଅନ୍ତି ଅନେକ ଆଶିଷ, 

ନ ଧରନ୍ତି କେବେ ସେ ନିଜ ସନ୍ତାନର କିଛି ଦୋଷ. 

କେହି କେହି ପହଞ୍ଚି ବି ଜୀବନର ସଫଳତା ର ଶୀର୍ଷରେ, 

ରହନ୍ତି ୠଣୀ ହୋଇ ସଦା ପିତା ମାତା ଙ୍କ ସ୍ନେହ ବନ୍ଧନରେ ।

ବନ୍ଦନ୍ତି ସଦା ପିତା ମାତା ଙ୍କୁ ଦେଇ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ସମ୍ମାନ, 

ମାନନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ସଦା ସେ ନର ରୂପେ ନାରାୟଣ ।

ସନ୍ତାନ ର ମତି ଗତି ହୋଇପାରେ କେବେ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ, 

କିନ୍ତୁ ପିତା ମାତା ହୃଦୟେ ସଦା ଥାଏ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ସ୍ଥାନ ।

ଚଞ୍ଚଳ ଓ ବ୍ୟଗ୍ର ହୋଇ ଧାବନ୍ତି ସନ୍ତାନ ନଦୀ ଧାର ହୋଇ, 

କିନ୍ତୁ, ପିତା ମାତା ଙ୍କ ସମ୍ପର୍କ ଥାଏ ନଦୀତୀର ସମ ହୋଇ ସ୍ଥାଇ ।।