ପିଲାମାନେ

ପିଲାମାନେ ଆମ ସପନ ଧନ

ଅମର ଭୁବନ ଝରା ସୁମନ |

କୋମଳ ଡଉଲ ଡାଉଲ ତନ

ପିତା ମାତାଙ୍କର ହୃଦ ଚନ୍ଦନ ।

ଜେଜେ ଜେଜୀଙ୍କର ରଙ୍କରତନ

ଶୂନ୍ୟ ଘରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ କଳା କେତନ ।

ଠୁକୁରୁ ଠୁକୁରୁ ଚାଲି ଶୋଭନ

ଦରୋଟି ହସରେ ମୋହେ ଭୁବନ ।

ସରଳ ନିଷ୍ପାପ ଦିବ୍ୟ ବଦନ

ଅସରା ସୁଖର ଅମୃତାୟନ ।

ହସ ଭାଷ ଚାଲି ହରଇ ମନ |

ପିଲାମାନେ ପାଠଶାଳା ଶୋଭନ ।

ୟୁନିଫର୍ମେ ହୋଇଥିଲେ ମଣ୍ଡନ

ଖେଳୁଥିଲେ ଶୋଭା ପାଏ ଅଙ୍ଗନ ।

କୋଳାହଳେ କମ୍ପୁଥାଏ ଗଗନ

ଶିଶୁ ମେଳେ ହସ ଖୁସି ବଣ୍ଟନ ।

ଶିଶୁଙ୍କ ଗହଣେ ଗଳ୍ପ କଥନ

ପିଲାଙ୍କ ହସରେ ହସେ ଭୁବନ ।

ପିଲା ଦେଶ ଭବିଷ୍ୟତ ସପନ

ପିଲାଙ୍କୁ ଯିଏ ଦିଅଇ କଷଣ ।

ଶ୍ରମେ ନିୟୋଜନ ଯୌନଧର୍ଷଣ

ତାହାଠୁ ଅଧମ ନାହିଁ ଭୁବନ ।

ଯୋଗ୍ୟ ଶାସ୍ତି ତାର ଅଙ୍ଗ ଛେଦନ

ପିଲା ଦେବଶିଶୁ ଶ୍ରୀଭଗବାନ  ।

ଝିଅ ପୁଅ ନିର୍ବିଶେଷେ ସମାନ

ପିଲାମାନଙ୍କର ନିଅ ଯତନ

ମରତ ହୋଇବ ସ୍ୱର୍ଗ ଭୁବନ |