ପଦଟିଏ ତୋ ନାଁରେ ପ୍ରିୟା ୧୧

ବଉଦ ଦେହରେ       ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ପରି 

      ମୋ ପ୍ରିୟା ଅତି ସୁନ୍ଦର 

ଘନ କୃଷ୍ଣ ଅମା      ଆକାଶେ କି ଅବା 

      ଉଜ୍ଜଳ ଏକ ନକ୍ଷତ୍ର I

ପୃଷ୍ଠ ଦେଶେ ତାର     କେଶ ଫରଫର 

      ପବନରେ ଯେବେ ଉଡ଼େ 

ନୀଳ ଆକାଶରେ      ଆଷାଢ଼ ମାସରେ 

      ମେଘ କି ଅବା ଦଉଡ଼େ I

କେଶ ରାଜି ତାର      ଅନ୍ଧାର ଆକାଶ 

      ମୁଖ ତା ଚନ୍ଦ୍ର ତହିଁରେ 

ନାଲି କଇଁ ଭଳି       ଓଠଟି ତାହାର 

      ଝଟକେ ଜହ୍ନ ସାଥିରେ I

ବକ୍ଷ ଦେଶ ତାର      ସମୁଦ୍ର ଉଜାଣି 

      ହୃଦ ତା ଗଭୀର ଜଳ 

ସେ ଜଳେ ଭରିଛି     ମଧୁର ପୀୟୂଷ 

      ପିଇବାକୁ ମୁଁ ବ୍ୟାକୁଳ I