ପଦ୍ମ ପଳାଶ ଲୋଚନ

 ପଦ୍ମ ପଳାଶ ନୟନ 

 ପଦ୍ମଧାରୀ ପଦ୍ମ ଲୋଚନ ।

 ପଦ୍ମାସନ ପଦ୍ମସମ୍ଭବ 

 ପଦ୍ମନାଭ ପଦ୍ମ ଭୂଷଣ ।

 ପଦ୍ମ ରେ ଶରଧା ଠାକୁର

  ପଦ୍ମମୁଖ ପଦ୍ମ ପୟର ।

 ପଦ୍ମ ର ଅପୂର୍ବ ଶୋଭାଟି 

 ପଦ୍ମବେଶ ମାଘେ ହୁଅନ୍ତି ।

  ମନୋହର ଦାସ ସନ୍ଥଟି 

 ମହେନ୍ଦ୍ରଗିରିରେ ବାସଟି ।

 ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କ ର ଦର୍ଶନ 

 ମନୋହର ହେଲେ ଉଛନ ।

 ମହେନ୍ଦ୍ର ଗିରି ରୁ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର

 ଶହଶହ କୋଷ ସେ ଦୂର ।

 ପ୍ରଭୁଙ୍କର ନାମ ଗାଇରେ 

ସାଧୁ ତ ଚଳିଲେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରେ ।

 ରାତିଦିନ ସାଧୁ ଚାଲନ୍ତି 

  ଥକିଗଲେ ଟିକେ ବସନ୍ତି ।

  ପଥରେ ବିଶ୍ରାମ ନିଅନ୍ତି 

  ପ୍ରଭୁଙ୍କର ନାମ ଗାଆନ୍ତି ।

  ଥକ୍କାପଣ ଯାଏ ଚାଲିରେ

  ଚାଲନ୍ତି ସେ ପୁଣି ଖୁସିରେ ।

  ମନୋହର ମନ ହରଷ 

  ପାଇବେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପରଷ ।

 ମନୋହର ଏକ ଗ୍ରାମରେ 

 ସ୍ନାହାନ କରିବା ବେଳରେ ।

 ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କଥାଟି ଦେଖିଲେ 

 କଥାଟିକୁ ବସି ଭାବିଲେ ।

 ଶୀତରେ ତ ପଦ୍ମ ଫୁଟେନି

 କଢିଟିଏ କାହିଁ ଦିଶେନି ।

  ହେଲେ ସେହି ସରୋବରରେ 

  ପଦ୍ମଫୁଲ ଅଛି ଭରାରେ ।

  ସାଧୁଯେ ସ୍ନାହାନ ସାରିଲେ 

  ଜପତପ ତାଙ୍କ କରିଲେ ।

  ମେଞ୍ଚାଏ ପଦ୍ମ ଯେ ତୋଳିଲେ 

 ଗାମୁଛାରେ ତାଙ୍କ ବାନ୍ଧିଲେ ।

  ଫୁଲର ଗଣ୍ଠିଲି ଧରିଲେ

  ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରକୁ ସାଧୁ ଚଳିଲେ ।

  ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କରିବେ ଅର୍ପଣ 

  ଅଦିନରେ ପାଦେ କମଳ ।

 ମନୋହର ମନ ଖୁସିରେ 

 ଚାଲିଥାନ୍ତି ନାମ ଘୋଷିରେ ।

 ବିତିଗଲା ସାତଦିନରେ 

 ସାଧୁ ପହଞ୍ଚିଲେ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରେ ।

 ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର ଦ୍ବାର ଦେଶରେ

 ସାଧୁ ମନୋହର ଦାସରେ ।

 ପହଞ୍ଚିଲେ କେଡେ ଖୁସିରେ 

ଦେଖିବେ ସେ ଚକାଆଖିରେ ।

 ସେବକ ଗଣ୍ଠିଲି ଖୋଲିଲେ 

 ଶୁଖିଲା କମଳ ଦେଖିଲେ ।

 ହସାହସି ସବୁ ହେଲେରେ 

 ଫୁଲତ ଗଲାଣି ଶୁଖିରେ ।

 ଶୁଖିଲା ଫୁଲକି ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗେ

 କିପରି କୁହଗୋ ଲାଗିବେ ।

 ଫୋପାଡି ଦେବାକୁ କହିଲେ 

 ମନୋହର ନାହିଁ କରିଲେ ।

 ପଦ୍ମ ପୁଟୁଳାକୁ ଧରିଟି 

 ଦ୍ବାରଦେଶୁ ଗଲେ ଲେଉଟି ।

ବଡଛତା ମଠ ପାଖରେ 

ସାଧୁତ ବସିଲେ ଦୁଃଖରେ ।

ପଦ୍ମ ଆଣିଥିଲେ ଯତ୍ନରେ

ଲାଗିଲାନି ପ୍ରଭୁ ଅଙ୍ଗରେ ।

କପାଳକୁ ସେତ ନିନ୍ଦିଲେ 

ଜୀବନ ହାରିବେ ଭାବିଲେ ।

ଦୟାମୟ ଦୟାସାଗର 

ବୁଝିପାରି ଭକ୍ତ ଅନ୍ତର ।

ସ୍ବପ୍ନ ରେ ରାଜାଙ୍କୁ କହିଲେ 

ଭକ୍ତକଥା ବୁଝ ପହିଲେ ।

ବଡଛତା ପାଖେ ବସିଛି

ମନଦୁଃଖେ ସେତ କାନ୍ଦୁଛି ।

ଆଣିଥିଲା ପଦ୍ମ ଫୁଲସେ 

ପାରିଲାନି ମୋତେ ଦେଇସେ ।

ସ୍ବପ୍ନାଦେଶ ପାଇ ରାଜନ 

ରାଜଗୁରୁଙ୍କୁ କଲେ ପ୍ରେରଣ ।

ରାଜଗୁରୁ ଯାଇ ଦେଖିଲେ 

ମନୋହରଙ୍କୁତ ମିଳିଲେ ।

ଆଶ୍ଚମ୍ବିତ କଥା ଘଟିଲା

ପଦ୍ମ ତ ସତେଜ ଦିଶିଲା ।

ସି°ହାରୀ ଫୁଲକୁ ନେଇରେ 

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁତ ବେଶ କରିଲେ ।

ଅପୂର୍ବ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବେଶଟି 

ଉଠିଲା ସତେକି ଚହଟି ।

ବଡଛତା ମଠ ମହନ୍ତ 

କ୍ଷୀରି ଭୋଗ କଲେ ଲାଗିତ ।

ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ଜୟତ

ଉଛୁଳିଲା ଚଉଦିଗତ ।

ମନୋହର ଦାସ ଖୁସିରେ 

ଲୋଟିଗଲେ ସେତ ଭୂଇଁରେ ।

ସେହିଦିନୁ ମାଘମାସରେ 

ମହାପ୍ରଭୁ ପଦ୍ମ ବେଶରେ ।

ମାଘମାସେ ପଦ୍ମ ମିଳେନି 

ଶୀତରେ ତ ପଦ୍ମ ଫୁଟେନି ।

ସେଥିପାଇଁ ସୋଲ ଫୁଲେଟି 

ପଦ୍ମବେଶ ପ୍ରଭୁ ହୁଅନ୍ତି ।

ବଡଛତା ମଠ ସେଇଠି 

ସୋଲଫୁଲ ସବୁ ଯୋଗାନ୍ତି ।

ମାଘ ଶୁକ୍ଳ ପ୍ରତିପଦରୁ 

ବସନ୍ତ ପଞ୍ଚମୀ ମଧ୍ୟରେ ।

ଶିନି ଅବା ବୁଧବାର ରେ 

ଯେଉଁ ବାର ପଡେ ଆଗରେ ।

ପ୍ରଭୁ ପଦ୍ମବେଶ ହୁଅନ୍ତି

ବଡଛତା ମଠ ଯୋଗାନ୍ତି ।

ସରିଗଲେ ସନ୍ଧ୍ୟା ଧୂପରେ 

ସୋଲ ଫୁଲ ସବୁ ଆସେରେ ।

ସେଦିନର ବଡସି°ହାର 

ପଦ୍ମବେଶ ତିନି ଠାକୁର ।

ପଣେ ସୋଲ ପଦ୍ମ ଫୁଲଟି 

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଠି ଲାଗି ହୁଏଟି ।

ଅପୂର୍ବ ସେ ପଦ୍ମ ବେଶଟି

ଭକତଙ୍କ ମନ ମୋହେଟି ।

ପଦ୍ମ ବେଶେ ପ୍ରଭୁ ଶୁଅନ୍ତି 

ସକାଳେ ଭକତ ଦେଖନ୍ତି ।

ଭକ୍ତ ଭାବେ ମହାପ୍ରଭୁତ 

ଯୁଗେଯୁଗେ ସେତ ବନ୍ଧାତ ।

ଭକ୍ତ ପାଇଁ ପଦ୍ମ ବେଶତ 

ମନେ ରଖିଅଛି ଜଗତ ।

ପ୍ରଭୁସେ ଅସୀମ ଅନନ୍ତ

ଭାବବିନୋଦିଆ ସାଆନ୍ତ ।

ବନ୍ଦୁଛୁ ତୁମରି ଚରଣ 

ପାଦରେ ଦେବାକୁ ଶଜରଣ ।