ପଢୁଆଁ ଭାର

ସାତ ବରଷ ଚଗଲା ପିଲା

ନାମ ତାହାର ଟୁକୁ l

ବାପ ମାଆଙ୍କ ଏକୋଇ ବଳା

ହୁଏ ସେ ଫୁକୁଫୁକୁ l

ହାଫ ପ୍ୟାଣ୍ଟ, ଟିଇ ସାଆଟ

ସାଥେ ପିନ୍ଧେ ସେ ଗଞ୍ଜି l

ଯେଉଁଠି ସେଠି ଚଗଲା ହୋଇ

ଆଙ୍ଗୁଳି ଦିଏ ଗେଞ୍ଜି l

ବିଦ୍ୟୁତ ପ୍ଲୁଗ ପଏଣ୍ଟ ଏକ

ଘର ମଝିରେ ଥିଲା l

ଟୁକୁ ଦିନେ ତାହା ଭିତରେ

ଆଙ୍ଗୁଳି ଗେଞ୍ଜି ଦେଲା l

ଭେଏଏଁ କରି କାନ୍ଦି ଉଠିଲା

ଖାଇ ବିଜୁଳି ସକ l

ସେହି ଦିନରୁ ଦେଲା ସେ ଛାଡ଼ି

ଆଙ୍ଗୁଳି ଗେଞ୍ଜା ସୌକ l

ପାଠ ପଢ଼ାରେ ଅମନଯୋଗୀ

କିନ୍ତୁ ବୁଦ୍ଧିଆ ଭାରି l

ପାଠ ତାହାକୁ ଯାହାଟି ଦେବ

ତୁରନ୍ତ ଦେବ କରି l

ବିଲେଇ ଛୁଆ ଦୁଇଟି ସିଏ

ଭାରି ଆଦର କରି l

ପୋଷି ଥାଏ ସେ ଅତି ଯତନେ

ଯେମନ୍ତ ପୁଅ ପରି l

ଖେଳେ ସେ ନିତି ବିଲେଇ ସାଥେ

ଖୁଆଏ ଦୁଧଭାତ l

ଶୁଆଇ ଦିଏ ବିଛଣା ପାରି

ସାଉଁଳି ଦେଇ ହାତ l

ତା ଘର ପାଖ ନଡ଼ିଆ ଗଛେ

ରହେ ଗେଉଁଆଁ ହନୁ l

ଟୁକୁର ଖେଳ ବିଲେଇ ସାଥେ

ନ ଯାଏ ତାର ମନୁ l

ବିଲେଇ ଖିଆ ବିସ୍କୁଟ ଦେଖି

ପାଟିରୁ ଲାଳ ବହେ l

ଲୋଭି ହୋଇ ସେ ଅନେଇ ଥାଏ

ଟୁକୁ ଖତେଇ ହୁଏ l

ଖତେଇ ଦେଖି ଦୁଃଖରେ ହନୁ

ବିଚାରେ ମନେ ମନେ l

ଯେମିତି ହେଲେ ଟୁକୁକୁ ମୁହିଁ

ଦେବି ନିଶ୍ଚୟ ପାନେ l

ଏମିତି ହୋଇ ବିତିଲା ଦିନ

ମଗୁଶୀର ଆସିଲା l

ବଡ଼ ପରଵ ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ

ଟୁକୁ କରିଲା ହାଲା l

ମାମୁଁ ଆଣିବେ କେତେ ଦରବ

ମିଠା ଓ ପ୍ୟାଣ୍ଟ ସାର୍ଟ l

ଏଣ୍ଡୁରି ଖାଇ ପୋଷାକ ପିନ୍ଧି

ଦିଶିବି ବଡ଼ ସ୍ମାର୍ଟ l

ଏତେ ବିଚାରି ଟୁକୁ ବସିଲା

ମାମୁଁଙ୍କ ବାଟ ଚାହିଁ l

ଦଶଟା ବେଳେ ପହଞ୍ଚି ଗଲେ

ଆସି ମାମୁଁ ଓ ମାଇଁ l

ଭଣଜା ଧରି ଗେଲ କରିଲେ

କୋଳେ ଆଉଜି ମାଇଁ l

ଅତି ହରଷେ ଟୁକୁ ନାଚିଲା

ତାଥେଇ ଥେଇ ଥେଇ l

ଗଛ ଉପରେ ହନୁ ଚିନ୍ତଇ ବଡ଼

ସୁଯୋଗ ଭାଈ l

ଏହାକୁ ଯଦି ଛାଡ଼ିବି ମୁହିଁ

ଯୋଗ ମିଳିବ ନାହିଁ l

ଏତେ ବିଚାରି ହନୁ ବସିଲା

ଗଛେ ଅନିଶା କରି l

ସୁଯୋଗ ଦେଖି ଡ୍ରେସ ପୁଡିଆ

ନେବ ସେ ଝାମ୍ପମାରି l

ଥଳିଟି ଖୋଲି ଡ୍ରେସ ପୁଡିଆ

ମାମୁଁ ରଖିଲେ କାଢ଼ି l

ଡ୍ରେସ ଥୋଇ ଖୁସିରେ ଟୁକୁ

ଧରେ ମାମୁଁଙ୍କୁ ଭିଡ଼ି l

ଇତ୍ୟବସରେ ହନୁ ଗଛରୁ

ବେଗେ ଆସିଲା ଧାଇଁ l

ପୁଡିଆ ନେଇ ଗଛେ ବସିଲା

ଯେମନ୍ତ ବଡ଼ ଜୋଇଁ l

ଦାନ୍ତେ କାମୁଡ଼ି ହାତରେ ଭିଡ଼ି

ପୁଡ଼ିଆକୁ ଛିଣ୍ଡାଇ l

ଜିନିଷ ଯାହା ପାଇଲା ହନୁ

ମନ ଘେନିଲା ନାହିଁ l

ଟଣା ଓଟରା କରି କରିକି

ପାଇଲା ଗୋଟେ ଟୋପି l

ମୁଣ୍ଡରେ ପିନ୍ଧି ନାଚିଲା ହନୁ

ଯେମନ୍ତେ ରାସେ ଗୋପୀ l

ସକେଇ ହୋଇ ଟୁକୁ କାନ୍ଦୁଛି

ହନୁ ନାଟକୁ ଚାହିଁ l

ହନୁ ଦାରୋଗା ଗଛେ ଟୁକୁକୁ

ହେଉଅଛି ଖତେଇ l