ପାହାଡ

 ଏଇ ଯେ ଦୂର ପାହାଡ ତଳେ

 ଆମରି ଛୋଟ ଗାଁ

 ପାହାଡ ଆମ ସାହା ଭରସା

 ପାହାଡ ଆମ ମାଆ ।

ପାହାଡ଼ ଆମ ଭାରି ସୁନ୍ଦର

  ବଣ ଜଙ୍ଗଲେ ଭରା

  ସବୁ ଋତୁରେ ବଦଳେ ରୂପ

  ଦିଶଇ ଭାରି ତୋରା ।

 ବରଷା ମାସେ ବଉଦ ଭାସି

 ପାହାଡେ ପିଟେ ମଥା

 ଶୀତଳ ହୋଇ ମେଘ ବଖାଣେ

 ବରଷା ରାଣୀ କଥା ।

 ଶୀତ ଆସିଲେ ପାହାଡ ସାରା

 ଫୁଟେ ଅଳସୀ ଫୁଲ

 ସୁନା ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗେଇ ହୋଇ

  ଦିଶଇ ଝଲମଲ ।

 ପଳାସ ଫୁଲ ଫୁଟଇ ଯେବେ

  ନାଲି ମୁରୁଜ ବୁଣି

  ପାହାଡ ଆମ ଦୂରରୁ ନିଏ

 ସବୁ ମନକୁ କିଣି ।

 ଫଗୁଣ ହସେ ମହୁଲ ବାସେ

 ପାହାଡ ଦିଶେ ନାଲି

 ଗୋଟେଇ ଆଣୁ ମହୁଲ ଟୋଲ

 ପାହାଡ ସାରା ବୁଲି ।

 ପାହାଡୁ ଆସେ ଝରଣା ଝରି

 କ୍ଷେତକୁ ଦିଏ ପାଣି

 କ୍ଷେତ ପାଲଟେ ସାରା ବରଷ

 ସୁନା ଫସଲ ଖଣି ।

 ମୋ ଗାଁ ଲୋକେ ପାହାଡ ବୁଲି

  ଆଣନ୍ତି ନିତି ତୋଳି

  ପିଚିଲା କୋଳି ପାଚିଲା ଫଳ

  କେତେଯେ ଚେରମୂଳି ।

  ତାଙ୍କଠୁ ସେହି ଚେରମୂଳିକୁ

  ବଇଦ ବୁଢା ନିଏ

  ଯତନେ ତାକୁ ବାଟି କୁଟି ସେ

  ଓଷଦ କରି ଥାଏ ।

  ଫଳ ମୂଳରେ ଜୀବନ ଆମ

  ଚେର ମୂଳ ତ ସାହା

  ବଣ ପାହାଡ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ

  ଦେଖାଏ ନିତି ରାହା ।

  ମୋ ଗାଁ ଲୋକ ଗରିବ ସିନା

  ସରଳ ତାଙ୍କ ମନ

  ପାହାଡେ ନାଚି ହସ ଖୁସିରେ

  କଟଇ ତାଙ୍କ ଦିନ ।