ଓଠ ତଳର ହସ

କି ଯାଦୁ ଥିଲା କେଜାଣି

ତୁମ ସେଇ ଓଠ ତଳର ହସ ଧାରେ

ମୁଁ ମୋ ନିଜ କୁ ହିଁ ଭୁଲିଗଲି

ତୁମ ଚୋରା ଚାହାଣି ରେ

ହଜିଗଲି ଗୋଟାପଣେ ।

ଆକାଶରେ ଚାନ୍ଦ ବି ହସୁଥିଲା

ଶେଫାଳି ର ବାସ୍ନା ବି ଛୁଟୁଥିଲା

କାହାର ଆକଟ ନ ଥିଲା

ଯେହେତୁ ମୁଁ ନିରିମାଖି ଥିଲି ।

ମୋର ବୋଲି ଏତେ ବଡ଼

ଦୁନିଆରେ ନ ଥିଲେ କେହି

ମାଁ ଜନ୍ମ ଦେଇ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଗଲେ

ବାପାଙ୍କ ପତ୍ତା ବି ନଥିଲା ।

ଦୁନିଆର ରାଜରାସ୍ତାରୁ

ଅନାଥ ଶ୍ରମ ଯାଏ

ଏହା ହିଁ ତ ମୋର

ପରିଚିତ ଇଲାକା ।

ଅନାଥାଶ୍ରମର ଅନ୍ତେବାସୀଙ୍କ          

ସ୍ନେହ ଆଦର ରେ ଗଢ଼ା

କିଛି କରିବାର ଇଛା ନେଇ

ଆଜି ମୁଁ ଆଇନର ରକ୍ଷକ

ପୋଲିସ ଅଫିସର ।

ମୋ ଭଳି ଅନେକ ନିରାଶ୍ରୟଙ୍କୁ

ଆଜି ମୁଁ ସାହାରା ଦେଇଛି

ମଣିଷ ପରି ଗଢ଼ିବା ପାଇଁ

ଭୀଷ୍ମ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ନେଇଛି

ପିତୃମାତୃ ହୀନ ଙ୍କୁ

ପିତାମାତା ର ସ୍ନେହ ମୁଁ ଦେଇଛି ।

ତୁମେ ହିଁ ଦେବଦୂତ

ମୋ ମନ ଇଲାକାରେ

କର୍ମ ଭୂମିରେ ସହଯୋଗୀ

ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ପଥରେ

ମୋ ଜାଗ୍ରତ ପ୍ରହରୀ ।

ସେଦିନ ର କଥା                

ଆଜିବି ମୋର ମନେପଡେ

ଡକାୟତଙ୍କ ହାବୁଡ଼ରେ

ମୁଁ ପଡି ଯାଇଥିଲି ।

ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି

ମୁକୁଳି ପାରି ନଥିଲି

ତୁମେ ହିଁ ବଞ୍ଚାଇଥିଲ ମତେ

ଓଠରେ ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ ନେଇ ।

ସାଉଁଟି ନେଇଥିଲ ମୋ ଜୀବନକୁ

ତୁମ ହୃଦୟ ସିଂହାସନେ ରାଣୀ କରି

ମଥାରେ ସିନ୍ଦୁର ଦେଇ

ସ୍ତ୍ରୀର ପରିଚୟ ଦେଲ

ପିତୃମାତୃ ହୀନ ଅନାଥିନିକୁ

ଯାହାର କିଛି ବି ପରିଚୟ ନଥିଲା ।